Slim geld (smart digital money) betekent eenvoudig gezegd dat al jouw geld
programmeerbaar is vanop afstand. Men kan het 'aan en uit' zetten naar
believen, men kan het traceren en controleren, men kan het koppelen
aan voorwaarden (CO2 normen) en overheden of bedrijven (zoals banken) kunnen het met een vingerknip in
beslag nemen. Eenmaal het
cash geld helemaal uit roulatie is genomen en 'illegaal' wordt verklaard (nog
voor 2030 volgens het plan), dan rollen de burgers vanzelf en automatisch in
het sociaal en CO2 krediet slavensysteem, vele malen erger dan het Chinese model.
De Belgische Anneke Lucas was als kind (tussen haar 6 en 11 jaar) het slachtoffer van zwaar seksueel en ritueel misbruik uitgevoerd binnen een netwerk van aristocraten, hoge politici en leden van het koningshuis. Ze woont al jaren in New York maar was onlangs even terug in België en vertelt haar verhaal bij 3 klokkenluiders:
° Brecht Arnaert (Engelstalig met Nederlandse ondertiteling) - 4:05:37 ° Jorn Luka (Nederlandstalig) - 2:16:50 ° Ella Ster (Engelstalig) - 1:03:59
Rozenbottel is de vitaminerijke en vlezige zaadvrucht van de roos. Alle
rozenbottels (en ook de bloemblaadjes van de roos trouwens) zijn eetbaar,
maar de smaak verschilt per soort. Rozen behoren tot de
Rosaceae familie, net als de appel, de aardbei en de framboos.
Rozenbottels komen in allerlei kleuren (blauwgroen, oranje, rood, geel en
zwart) en in diverse vormen (rond, ovaal, peervormig). Sommige vogels
(merels, lijsters) eten het vruchtvlees tijdens de winter. De meest
gebruikte soorten voor consumptie zijn wilde soorten zoals de hondsroos (Rosa canina), de
egelantier (Rosa rubiginosa), de Japanse rimpelroos (Rosa rugosa), de
duinroos (Rosa pimpinellifolia), de bosroos (Rosa arvensis), de Franse roos (Rosa
gallica) en vele
andere.
Deze zijn allemaal heel geschikt om er jam, siroop of thee van te maken.
Zoals bekend zitten rozenbottels boordevol vitamine C, namelijk tot wel 40%
meer dan in een sinaasappel. Daarnaast ook nog vitamine A, B3, D en E,
anti-oxydanten en de mineralen ijzer, kalium, calcium, magnesium, zink en
mangaan.
Tot rond de jaren 1850 kwamen de
kleurpigmenten
voor stoffen, verven en schilderijen uit planten, insecten, leemsoorten en
mineralen. Maar om stoffen te kleuren werden meestal planten gebruikt. Vanaf 1856
kwamen dan de synthetische kleurstoffen op de markt. Maar voordien gebruikte men
de wortels, bladeren, bloemen en schors van planten om zowel de zachte
pasteltinten als de donkere, harde kleuren in kledij, gordijnen en stoffen te
krijgen. Al sinds de
ijzertijdzijn vele natuurlijke verftechnieken bekend die onder meer tijdens de middeleeuwen werden
geperfectioneerd. Stoffen kleuren door middel van planten omvat een hele procedure en er
zijn verschillende technieken die ook verschillende resultaten geven. Men dient de
stof voor te bereiden zodat de plantkleur goed opgenomen wordt en na de
behandeling de kleur ook te fixeren met een beitsmiddel. Bekende natuurlijke
beitsmiddelen
zijn azijn, soda en aluin. Daarnaast bestaan er ook synthetische fixeermiddelen. Planten zijn nog steeds de goedkoopste
manier om op natuurlijke wijze de prachtigste kleuren in linnen, wol, hennep en katoenen kledij
en stoffen te krijgen. Synthetische stoffen daarentegen zijn moeilijker te kleuren met
verfplanten.
