Een gevallen wereld

Dit bericht kadert in een serie over de simulatie theorie. Reeds verschenen:

° Simulatie theorie 1: Introductie
° Simulatie theorie 2: Tom Campbell
° Simulatie theorie 3: David Icke
° Piramide van macht en kracht

In de Bijbel wordt 'gevallen' geassocieerd met een mens of een wereld die geestelijk en moreel gedegradeerd is. Genesis hoofdstuk 3 vertelt het bekende (symbolische) verhaal. In de Hof van Eden staan 2 bomen: de Levensboom en de Boom van de Kennis van Goed en Kwaad. De God uit het oude testament verbiedt Adam en Eva de vruchten van de Kennisboom te eten. Maar de slang vertelt aan Eva dat wie van de Kennisboom eet gelijk wordt aan God en kennis verkrijgt over goed en kwaad. Eva en ook Adam eten van de Kennisboom en worden als straf door God uit de Hof verbannen (de Zondeval). Ze worden 'verstoten' uit een goede en perfecte wereld en komen terecht in een imperfecte realiteit waar ook het kwade een keuzemogelijkheid is en waar het leven sterfelijk, hard en traumatiserend is.  

Er zijn heel wat factoren die wijzen op de reële mogelijkheid dat de 'werkelijkheid' waar we in leven eigenlijk een 'gevallen' wereld is, een lagere en kunstmatige simulatie van een oorspronkelijke wereld, een droomachtige constructie, een illusoire reflectie (maya) of zelfs een A.I. gestuurde matrix die haar energie en voedsel krijgt via de gevangen en gekluisterde geesten zelf (de mensen als 'batterijen' die de simulatie mee in stand helpen houden). Een matrixprogramma wat regelmatig gereset wordt (plusminus elke 200 jaar) om de ontwaking en herinnering van de mensheid te stoppen en iedereen hier vast te houden via de reïncarnatie technologie. Althans, het is een theorie die door David Icke, Howdie Mickoski, Jason Breshears (Archaix) en anderen wordt voorgesteld. Hier zijn drie aanwijzingen dat er 'iets niet klopt' in deze wereld en dat 3D Aarde mogelijks een gevallen en gestoorde omgeving is (er zijn nog wel meer aanwijzingen).

1. Het lijden

Iedereen die inlogt op deze matrix ervaart lijden. Het begint al bij de pijnlijke geboorte, we komen huilend ter wereld. Daarna volgt een waaier aan vreselijke toestanden voor heel wat mensen: armoede, honger, misdaad, verkrachting, mishandeling, rampen, oorlogen, verlies van geliefden, ziekte, aftakeling, ouderdom, dood. Dit algemene lijden is zelfs het hoofdthema van het boeddhisme. Siddhartha Boeddha kwam duizenden jaren geleden tot de 4 edele waarheden: er is lijden (1), er is een oorzaak voor het lijden (2), die oorzaak kan worden opgeheven (3) en het middel om dat te doen is het achtvoudige pad (4). Dit achtvoudig pad omvat: het juiste inzicht, de juiste intentie, de juiste spraak, het juiste handelen, de juiste wijze van levensonderhoud, de juiste inspanning, de juiste aandacht en de juiste concentratie.

Men kan de vraag stellen waarom vele boeddhisten en Tibetanen van jongs af aan het klooster ingaan en hun hele leven mediteren, contempleren, chanten en studeren. Moksha (bevrijding van Samsara) en Nirvana bereiken zijn daarbij het hoofddoel, en dat betekent letterlijk 'het uitdoven' van begeerte, verwarring en onwetendheid. Precies datgene wat de mens vasthoudt in de matrix. Nirvana is dan geen plaats maar eerder een staat van bewustzijn die toelaat om de matrix / simulatie te verlaten (wat boeddhisten het levenswiel van Samsara noemen). De gemiddelde mens identificeert zich zo sterk met wat hij niet is (lichaam, gedachten, gevoelens, ego, persoonlijkheid,...) en de illusie, verleidingen en misleidingen van de externe matrix (maya) zijn zo overweldigend dat men blijkbaar een leven lang nodig heeft om bewust te worden van zijn eigen onbegrensde en vrije essentie (via onthechting en herinnering). De kloosterlingen uit Tibet, Nepal en India spenderen in feite hun hele leven aan het zich voorbereiden op de dood en het stoppen van de reïncarnatie (en dus de mogelijkheid om de matrix te verlaten).

Ook het passieverhaal uit het christendom vertelt over het lijden, de dood en de wederopstanding (van Jezus). Miljoenen christenen aanbidden een gemartelde man die op een kruis genageld werd tot een gruwelijke dood volgde. Maar het passieverhaal kan ook symbolisch begrepen worden. Jezus staat dan symbool voor het ego wat plaats maakt voor het ware Zelf via een blijkbaar noodzakelijke lijdensweg. De kruisiging is de bereidheid van de mens om het ego 'op te offeren'. De dood van Jezus is het sterven van het ego en de wederopstanding is de verrijzenis van het eeuwige en ware Zelf. Veertig dagen later volgt de 'hemelvaart' van Jezus of het verlaten van de matrix en de terugkeer naar base reality (hemel). Het is de bevestiging dat we goddelijke wezens zijn die tijdelijk in een lagere wereld zijn terechtgekomen en die door het ontwikkelen van 'Christus bewustzijn' (waarheid, wijsheid, liefde) kunnen ontstijgen aan de dood en aan deze lagere en krankzinnige wereld.    

Niettemin blijft de vraag al eeuwenlang onbeantwoord: waarom creëert een (liefdevolle en almachtige?) Schepper een rijk waar lijden en ellende onvermijdelijk zijn? Er zijn ondertussen heel wat antwoorden bedacht in de loop der tijden. Het is karma volgens de Oosterse tradities (handelingen die dan de oorzaak zijn voor gevolgen). Of het komt door de onwetende en gevallen zielen die 'verkeerd' leven (zonde bedrijven) en zich identificeren met gebrek en met een gekwetst ego. Of het is een ontwikkelingsweg voor de ziel via het ervaren van dualiteit (licht en duister), een ziel wil alles ervaren, zowel het extreem kwade als het hoogste goede. Of lijden is nu eenmaal de consequentie van het bezitten van keuzevrijheid en een vrije wil (je bent vrij om het kwade te kiezen en niet te kiezen voor liefde en dat zorgt voor lijden en een gevoel van afscheiding). De mens zelf is dan verantwoordelijk en het lijden vervult een functie in het evolutieproces (het leert hem wat waar is en wat belangrijk is).

Maar volgens de gnostici, Katharen en andere groepen werd dit Aardse rijk geschapen door een lagere God (de Demiurg of Jehova uit de bijbel) en zitten zielen hier 'vast', ofwel moedwillig gevangen en dienend als voedselbron, ofwel uit vergetelheid omdat ze de weg kwijt zijn geraakt en steeds dieper verdwalen in de materiële en zintuigelijke verlokkingen. Die lagere God is niet almachtig en kan slechts een gevallen wereld scheppen 'waar de vrouw kinderen zal baren met smart en de man zal zwoegen op het land in het zweet zijn aanschijns' (de Zondeval of de verdrijving van Adam en Eva uit het paradijs). En de Aarde zelf interfereert en correspondeert met de lage vibraties van de gevallen mensheid wat dan de oorzaak is van mondiale natuurrampen en het blinde geweld in de natuur die ook de 'goede' mensen treffen.

2. De voedselpiramide

Dit 'geweld' in de natuur (eten en gegeten worden, het recht van de sterkste) toont waar het om draait in dit Aardse rijk. Mensen en vele diersoorten moeten andere levende wezens doden (planten of andere dieren) om zelf te kunnen leven. Er zijn binnen de Aardse voedselketen wel groepen die 'zelfvoedend' zijn (waaronder algen en landplanten) en 'primaire consumenten' (zoals herbivoren) die grazen en afgevallen fruit eten en dus geen andere levende wezens hoeven te doden. Maar hogerop de piramide vinden we carnivoren en omnivoren (zoals de mens) die vaak dierenvlees consumeren. Deze sinistere dodencultus zorgt voor een ongelofelijke slachting onder de boerderijdieren en het visbestand, namelijk zo'n 150 miljard dieren elk jaar (200.000 per minuut!). Hier is een teller: the kill counter. De slachting (van voelende zielewezens) gaat gepaard met onnoemelijk veel lijden, angst en pijn. Deze energie met een lage frequentie is een immateriële voedselbron voor andere wezens, net als de angst- en haat vibraties die mensen produceren. Vandaar dat dit Aardse rijk een trauma matrix is, er wordt bewust aangestuurd op ellende en lijden omdat wezens uit een ander dimensieveld (Archonten) daarop teren.

Volgens out-of-body onderzoeker Robert Monroe wordt de energie die vrijkomt wanneer mensen sterven, geoogst door inter-dimensionale wezens, die het gebruiken om hun eigen levensduur te verlengen. De Aarde is dan een soort 'terrarium' gecreëerd door deze wezens als een bron voor hun energetisch voedsel. Volgens de boeken van Monroe zijn bepaalde dieren opzettelijk op deze planeet geplaatst om zich te voeden met planten en met elkaar, waardoor de levenskracht van hun slachtoffers vrijkomt zodat deze kan worden geoogst. Bij een strijd tussen roofdier en prooi wordt uitzonderlijke energie geproduceerd in zowel slachtoffer als dader. Het vergieten van bloed in een gevecht op leven en dood maakt een intense energie vrij, die Monroe 'loosh' noemt. Er zijn talrijke bronnen voor loosh: de eenzaamheid, de pijn en het verdriet van dieren en mensen, de emoties en adrenaline die ontstaan wanneer een ouder gedwongen wordt het leven van zijn jong te verdedigen, uiteraard ook de vele oorlogen en terreur situaties, maar ook de aanbidding van mensen is een bron van loosh. En ondertussen is bekend dat een krachtige vorm van loosh kan geoogst worden via satanische rituelen waarbij kinderen worden gemarteld en gedood (zie bij Anneke Lucas).

Monroe beweert dat de scheppers van deze realiteit, de kosmische 'energieboeren', dieren opzettelijk hebben uitgerust met wapens zoals slagtanden, klauwen en supersnelheid om de strijd tussen roofdier en prooi te verhevigen en zo meer loosh te produceren. Met andere woorden, hoe groter het lijden, hoe meer levenskracht er uit de lichamen wordt gestuwd en hoe smakelijker de energiemaaltijd voor de parasitaire wezens. Dit verhaal stemt overeen met verslagen uit de oude geschriften van India: de Veda's, Upanishads en Purana's. Daar lezen we dat 'het universum in stand wordt gehouden door offers' (Atharva Veda) en dat 'allen die leven (in deze wereld) de offeraars zijn. Er leeft niemand die geen yagya (offer) brengt. Dit lichaam is (geschapen) voor opoffering, en ontstaat uit opoffering en verandert volgens opoffering.' (Garbha Upanishad). En in de Mahabharata lezen we: 'De dood als Schepper besloot alles te verslinden wat hij had geschapen; want hij eet alles. Hij is de eter van het hele universum; dit hele universum is zijn voedsel.'

Ook in de boeken van Carlos Castaneda, die het leven en de leer beschrijven van Yaqui tovenaar Don Juan, vinden we verhalen over het feit dat het 'goddelijke' (gesymboliseerd door de Adelaar) bij het sterven van mens en dier hun 'bewustzijnslicht' consumeert. Dit kan enkel vermeden worden door te leven als 'krijger' (wat gelijk staat met een levenslange training en voorbereiding en een diepe kennis van de spirituele werelden). Het idee dat de mens moet offeren (iets moet doden of gedood moet worden om de goden gunstig te stemmen) is inherent aan alle religies. Er waren bloedrituelen (inclusief mensenoffers) bij de Kelten (druïden), Germanen en Vikingen, bij de Tibetaanse boeddhisten, bij de indianen van Amerika, in Griekenland en Rome, Afrika, China, Arabië, Duitsland, Fenicië en Egypte.

Zelfs in het Oude Testament (Rechters 11:31-40) staat een weinig bekend verhaal waar de Israëlitische rechter Jefta zijn eigen dochter ritueel slacht om een gelofte aan Jehova na te komen. En in Jozua 6:21 lezen we dat op één dag tijd 12.000 Kanaänieten worden vermoord door de Joden 'op vraag van Jehova'. In de vier evangeliën wordt gedetailleerd ingegaan op de marteling en het rituele bloedoffer van Jezus. De God uit het nieuwe testament laat dus zijn eigen zoon afslachten. In de islam wordt het doden van ongelovigen door Allah goedgekeurd (tenzij ze zich bekeren en moslim worden). Ze noemen dit de Jihad, de heilige oorlog die zich onder meer richt tegen alle niet-moslims. 'Wanneer de verboden maanden voorbij zijn, strijdt dan en doodt de afgodendienaren waar gij hen ook vindt en grijpt hen, belaagt hen en wacht hen op met elke krijgslist.' (Koran: 9:5)

Hardnekkige geloofsbelijders interpreteren zulke passages als 'symbolisch' in hun verlangen om hun geloof te rechtvaardigen en het sociopathische gedrag van Jehova, Allah en andere goden goed te praten. Maar wat als deze diverse Goden uiteindelijk één en dezelfde lagere God vertegenwoordigen (de Demiurg) die op slinkse wijze afzonderlijke volkeren infiltreert en misleidt waarop ze vervolgens met elkaar vechten in ontelbare godsdienstoorlogen. Die oorlogen en terreuraanslagen zijn dan een bron van grote hoeveelheden loosh voedselenergie. Offers, bloedrituelen, doodslag, onverdraagzaamheid, schuld, boete,... ze lopen als een rode draad door kerk en godsdienst en het draait allemaal om energetische voedselbronnen. Energie afkomstig van devote aanbidding en blinde verering, of van de complexen en trauma's veroorzaakt door de geboden en regels der kerkinstituten, of van de  gewelddadige kerstening van vele volkeren in het verleden, of door de wijdverbreide pedofilie binnen het christendom, of als de regelrechte oorlogen tussen aanhangers van een geloof, of als de vervolging van groepen vanwege een religieuze overtuiging,... Religie zorgt op die manier (na de dieren slachthuizen en de oorlogsindustrie) voor de grootste bron van loosh energie.

Robert Morning Sky kent een verhaal uit de Hopi en Apache tradities over een ras van wezens zonder beperkingen, die buiten dit fysieke universum leven. Op een dag vertelt één van hen dat hij van plan is de Aarde te bezoeken en een lichaam aan te nemen, gewoon voor het avontuur en de ervaring mens te zijn. Zijn vrienden waarschuwen hem, omdat het Aardse rijk de reputatie heeft geheugenverlies te veroorzaken. Het is een plek waar je nooit meer uit terugkeert. Maar het wezen lacht de waarschuwing weg en belooft na één leven terug te komen.

Eeuwen gaan voorbij en hij komt niet terug naar thuis. Eén van zijn vrienden besluit op zijn beurt de fysieke wereld binnen te gaan om zijn vriend te zoeken. Hij belooft niet te verdwalen in de materiële realiteit en terug te keren met zijn vriend. Opnieuw gaan eeuwen voorbij en geen van beiden keren terug. Dus gaat een derde onsterfelijk wezen de fysieke wereld binnen en ook hij komt nooit meer terug. Na verloop van tijd incarneren vele leden van deze onbegrensde wezens in menselijke vorm, en het verhaal gaat dat er nog niemand van hen teruggekeerd is naar huis.

Misschien zijn wij die wezens, die zich beginnen te herinneren wie we zijn. En misschien is de tijd nu aangebroken om de hypnose te stoppen waaronder we eeuwenlang hebben geleefd. We zijn veel meer dan een maaltijd voor de volgende sport op de voedselladder. We hoeven de programma's van de valse Goden en de elitaire groepen niet langer te bevestigen. Mind progamma's die bepalen dat we moeten doden om te eten, dat we moeten leven in gebrek en verdriet, dat we alle menselijke drama's moeten ondergaan zoals die voor ons zijn gedefinieerd. Genoeg is genoeg, het is tijd om uit de mindcontrol matrix te breken.

3. De onwetendheid

If you don’t know who you are, the world will tell you.
(C.G. Jung)

We worden geboren met geheugenverlies in een wereld vol leugens en misleiding. We weten niet meer wie of wat we in werkelijkheid zijn ('Ken Uzelf', stond er eeuwen geleden al op de tempel in Delphi gebeiteld als geheugensteuntje). We kennen ons verleden niet (de ware geschiedenis is vervalst, verborgen en verloren gegaan). We worden in het ongewisse gelaten over vorige, uiterst geavanceerde beschavingen op Aarde die organische technologie gebruikten. We begrijpen niet wat we hier komen doen (is het Aardse leven een school, een spel, een ervaring, een valkuil, een gevangenis, een avontuur, een reddingsoperatie, een vergissing, of niets van dit alles,...?). Het pijnlijkste niet-weten is wellicht de onzekerheid van wat er gebeurt met geliefden die sterven, zullen we hen ooit nog terugzien? En daar bovenop komen de dagelijkse propaganda, de leugens en het fake nieuws die verwarren en verblinden. En de vele NPC's (Non-Player Characters) die slapend en routinematig door het leven racen en in een staat van onbewustheid verkeren. Het (spirituele) geheugenverlies bij een nieuwe incarnatie wordt vaak verklaard als noodzakelijk om zo de Aardse ervaring met een onbevooroordeelde en blanco geest te kunnen aangaan, zodat het allemaal nieuw en wonderlijk lijkt en we niet bezwaard worden door de trauma's en herinneringen uit vorige levenservaringen. Maar anderen beweren dat het geheugenverlies kunstmatig geïnduceerd wordt (bij de incarnatie) om te beletten dat de mens zich herinnert dat hij een 'levende, soevereine schepper' is.

Levend betekent Zijn, het betekent dat we een onlosmakelijk, ongeboren, onsterfelijk en eeuwig deel zijn van Al Wat Is (Prime Creator). Soeverein betekent volledig vrij en ongebonden Bewustzijn. Geen meesters en geen slaven, enkel dienstbaarheid en zelfbeschikking en dat betekent ook verantwoordelijkheid en eigen autoriteit. Schepper betekent Kracht, het is het vermogen tot creatie door middel van verbeelding. Het universum is als een energieveld van potentie, een plasma kwantumveld vol mogelijkheden, als een kosmos van gedachtestof. Wij als mens bezitten het vermogen om uit de gedachtestof alles te manifesteren wat we kunnen bedenken. Anastasia noemt dit de Wetenschap der Verbeelding.  

Het hele matrixsysteem op Aarde, de hele artificiële constructie gekend als de maatschappelijke wereld, lijkt erop gericht (1) om de mens in angst en schaarste te houden, (2) om de mens tot gehoorzaamheid te programmeren en 24/7 te controleren, (3) om te beletten dat de mens de waarheid ontdekt over zijn afkomst, over het planetaire rijk waar we zijn en over de geschiedenis van mens en Aarde, (4) om de creatiekracht van de mens te misbruiken voor egodoelen en (5) tenslotte om zijn energie af te tappen (in de vorm van aandacht, werkkracht, tijd, geld, loosh en bewustzijnslicht). Om dat allemaal te bereiken wordt een gigantisch toneelspel opgevoerd, een technologisch beeld-, woord- en klankspektakel van ongeziene proporties waar velen door gehypnotiseerd raken. Voor meer dan de helft der mensheid is de misleiding en illusie totaal, ze dwalen onwetend rond in een fake wereld en weten niet beter.

Onwetendheid speelt op vele niveaus. Het kan gaan om de politieke agenda (great reset) en de machtspiramide op Aarde, waar men niks van af weet of waar men niets over wil weten (ignorance is bliss). Of om de vele academische misleidingen (virologie, archeologie, geschiedenis, kosmologie, farmacologie, enz...) die gesponsord worden door belanghebbenden en dus niet langer objectief en echt wetenschappelijk zijn. Of de onstopbare toekomst die vlak voor de deur staat waarin A.I. en machines de vermogens, de kennis, de creativiteit en het bewustzijn van de mens zullen overnemen, en waar degenen zonder connectie met A.I. en V.R. digitale analfabeten worden die onverenigbaar zullen zijn met de technocratische tijdlijn. Of de geestelijke en spirituele onwetendheid over zelfkennis en metafysica (wie ben ik, hoe werkt alles, wat is onze oorsprong en bestemming, waarom bestaat er iets,...).

Die algemene onwetendheid kan inherent zijn aan de schepping en deel uitmaken van de set van regels die het geheel laten functioneren. Zoiets zou de zoektocht in het droomspel alleen maar uitdagender maken (net zoals je een videogame speelt zonder de regels en bedoeling te weten, je ontdekt het al doende). Maar de onwetendheid kan ook (door anderen) bewust ingebouwd zitten in het systeem om de mens zolang mogelijk te beliegen, te misleiden en in het ongewisse te laten als middel tot controle en programmering (slavernij). Kennis is macht, en door ware kennis te verbergen en te vernietigen, wordt de mens afhankelijk en raakt hij op een dwaalspoor.       

De wereld is gevallen en de ouden wisten ook waarom en hoe. Dat komt volgende keer aan bod in het vervolg: de Mythe van Sophia, de Moeder Godin en haar val uit het Pleroma.

Anastha Aurora