De Mythe van Sophia

When we dream that we are dreaming, we awake in the dream.
(Novalis)

Deze belangrijke creatie mythe is een cruciaal verhaal uit de gnostiek en de Nag Hammadi geschriften. Het toont onder meer dat de 'zondeval' niet plaats vond door Adam en Eva (de Mens) maar reeds gebeurde vóór de schepping van de wereld door een 'fout' of anomalie van een hemels wezen genaamd Sophia (Grieks voor wijsheid). Er zijn vele verschillende versies van de mythe, zowel positieve als negatieve, in dit bericht worden er enkele beschreven. De hoofdlijnen lopen wel gelijk in de verschillende versies, maar de interpretaties en details verschillen soms hemelbreed.

Een eenvoudige versie

In simpele taal gaat de mythe ongeveer als volgt. In het goddelijke rijk woont het wezen Sophia. Zij is de belichaming van wijsheid en iedereen die het licht van waarheid en kennis zoekt, wendt zich tot haar voor leiding. Maar Sophia verlangt ernaar om de materiële wereld te ervaren en ze daalt af van het goddelijke rijk naar de chaos van het materiële tijd/ruimte universum. Terwijl ze dieper de materiële wereld in trekt, verliest ze het contact met haar ware aard en raakt ze verstrikt in onwetendheid en lijden.

Toch wanhoopt Sophia niet, want ze weet dat in haar de vonk van goddelijk bewustzijn ligt. Ze zoekt in haarzelf naar de wijsheid en de kennis die haar terug kunnen leiden naar het goddelijke rijk. Op haar zoektocht ontmoet Sophia het wezen Yaldabaoth die beweert de schepper van de materiële wereld te zijn. Maar Sophia doorziet zijn leugens en herkent hem als een bedrieger. Ze weet dat ware schepping alleen uit het goddelijke rijk kan komen. De schepping van Yaldabaoth is een slechts gebrekkige 'kopie' (simulatie).

Sophia blijft zoeken en na verloop van tijd ontdekt ze de ware aard van de materiële wereld. Ze ziet dat het een weerspiegeling is van het goddelijke rijk, maar dat het vervormd en verdorven is geraakt door onwetendheid en angst. Met deze kennis kan Sophia zich losmaken van de materiële wereld en terugkeren naar het goddelijke rijk. Maar ze vergeet het lijden niet wat ze in de materiële wereld heeft gezien, en ze weet dat er nog anderen zijn die gevangen zitten in onwetendheid en lijden.

Sophia besluit haar kennis en wijsheid te delen met iedereen die wil luisteren. Ze wordt een leraar en gids en biedt haar wijsheid aan degenen die het licht van begrip zoeken. Hoewel velen haar lessen afwijzen en zich afkeren van het licht van kennis, geeft Sophia nooit op. Ze blijft haar leiding en wijsheid aanbieden, wetende dat zelfs de meest verloren en onwetende zielen op een dag hun weg terug zullen vinden naar het goddelijke rijk.

Het verhaal van Sophia leert dat er geen reden tot wanhoop is, want hoe verloren een Mens zich ook kan voelen, toch draagt hij voor altijd de vonk van goddelijk bewustzijn in zichzelf. Met de begeleiding van wijze leraren (zoals Sophia) kunnen onwetendheid en lijden overwonnen worden en vindt de Mens zijn weg terug naar het goddelijke rijk.

Een gnostische versie

Sophia is een centrale figuur in de gnostische kosmologie en mythologie, hoewel haar precieze rol en aard variëren naargelang de gnostische bronnen. Niettemin zijn er ook een aantal gemeenschappelijke elementen die in alle gnostische teksten voorkomen. Sophia wordt over het algemeen beschouwd als een goddelijk wezen of emanatie (uitvloeiing, uitstraling), vaak geassocieerd met wijsheid en het vrouwelijke aspect van het goddelijke. In sommige gnostische systemen wordt Sophia gezien als de moeder van de Demiurg (Yaldabaoth), de schepper van de materiële wereld. Andere teksten portretteren Sophia als de laagste Aeon (krachtwezen), gescheiden van de ultieme, onkenbare God, die een centrale rol speelt in de schepping van de materiële wereld.

In sommige versies worden Sophia's acties gezien als een fout of een val uit de gratie Gods, terwijl anderen haar daden als een noodzakelijk onderdeel van het goddelijk plan beschouwen waarbij Sophia een belangrijke rol speelt in de verlossing van de mensheid. Sophia als de verlosser biedt Mensen namelijk de kennis (gnosis) die nodig is om te ontsnappen aan de materiële wereld en terug te keren naar het goddelijke rijk.

Het verhaal van Sophia's val en verlossing is een centraal thema in de Valentijnse gnostiek. In sommige versies wordt Sophia beschreven als iemand die de onkenbare diepten van de Monade (de Ene Vadergod) wil kennen of begrijpen, een daad die de harmonie van het goddelijke rijk verstoort. Als gevolg daarvan ervaart ze een afscheiding of vervreemding van de goddelijke bron en haar verlangen naar kennis leidt tot de schepping van de materiële wereld. Om de harmonie te herstellen en Sophia te verlossen, wordt een proces van verlossing en verzoening in gang gezet. Dit proces gaat vaak gepaard met de tussenkomst van andere goddelijke wezens, waaronder de Aeon Christos (Logos), die Sophia helpt terugkeren naar haar rechtmatige plaats binnen het goddelijke rijk. Het uiteindelijke doel van de zoekers die het gnostische pad kiezen, is om zich te herenigen met de goddelijke bron, en dit proces wordt vaak gezien als een weerspiegeling van Sophia's eigen reis van verlossing en terugkeer naar het goddelijke.

Een gnostische versie volgens John Lash

Onderzoeker John Lash interpreteert de mythe nog anders. Volgens hem (en nog anderen) heeft Sophia zich 'getransfigureerd' in Gaia. Zij is letterlijk planeet Aarde geworden. Het hoofdverhaal gaat ongeveer als volgt. De Ene Vadergod brengt een aantal spirituele wezens of krachten voort (Aeonen genoemd) die het Pleroma (Hemel) bevolken. Van de vele Aeonen is Sophia de laatste die uit God voortkwam. Net als de andere Aeonen is Sophia het kind van een mannelijk-vrouwelijk paar Aeonen die voor haar zijn gekomen en die met de zegen van de Vadergod geboorte hebben gegeven. Sophia en de andere Aeonen vormen samen het 'Pleroma' (Grieks voor Volheid), de gnostische naam voor de Hemel.

Sophia wil ook een nakomeling. Maar ze doet het op de verkeerde manier: ze wordt zwanger zonder de betrokkenheid van haar mannelijke partner of zonder de goedkeuring van de Vadergod. Haar kind is de 'Demiurg', een onwetend, kwaadaardig, misvormd en strijdlustig wezen dat totaal niet lijkt op de andere hemelse wezens. De gnostici identificeren de Demiurg (Yaldabaoth of Jehova) met de God van het Oude Testament. Sophia beseft haar afschuwelijke fout en werpt haar kind uit het Pleroma. De Demiurg, nu alleen, gelooft dat hij de enige God is. Hij heeft veel kracht aan zijn moeder onttrokken en dat stelt hem in staat om vanuit zijn onwetendheid en dwaasheid de materiële wereld te creëren om zijn eigen boosaardige persoonlijkheid te weerspiegelen.

De goddelijke wereld is echter in staat de Mens te bezielen met een onsterfelijke, goddelijke vonk (fragmenten van de Vadergod/Pleroma). De Demiurg en zijn handlangers (Archonten), trachten die vonk gevangen te houden in zijn lichamelijk omhulsel. De hulp van de Aeon Christos wordt ingeroepen om de Mensen tot hun ware aard te wekken en hen van de lagere wereld te bevrijden. Door haar val en de verschrikkelijke gevolgen daarvan wordt Sophia een gebrekkig wezen. Haar gebrek belet haar om in de perfecte 'Volheid' van het Pleroma te blijven, dus wordt ze net buiten het Pleroma geplaatst, in een rijk boven dat van haar kwaadaardige zoon. Maar Sophia toont berouw en de Vadergod stemt erin toe haar terug te brengen naar het Pleroma, zodra datgene wat in haar ontbreekt, is hersteld in zijn natuurlijke volheid (dit proces is nog altijd bezig).

Donkere tijden op Aarde

De wereld is door een overtreding ontstaan,
want de schepper wilde haar onvergankelijk en onsterfelijk maken.
Hij kwam ten val en hij bereikte niet waarop hij hoopte.
Want de wereld was niet iets onvergankelijks
evenmin als degene die de wereld geschapen heeft onvergankelijk was.
(Evangelie van Filippus - vers 99)

Hoe kan goddelijke wijsheid zo'n fout maken? Sophia's val komt overeen met het menselijk intellect (mind) dat op zichzelf wijs probeert te zijn, vanuit het ego en zonder goddelijk inzicht. Zonder dit inzicht raakt de Mens onvermijdelijk op een dwaalspoor, omdat zijn denken de goddelijke perfectie en 'Volheid' mist en daarom jammerlijk tekortschiet (getuige de staat waarin Mens en wereld zich momenteel bevinden). Het is gevallen wijsheid, geen ware wijsheid. Die gebrekkige wijsheid leidt onvermijdelijk tot onnodige rampspoed, net zoals Sophia's onafhankelijke actie leidde tot haar verbanning uit de Hemel en tot de schepping van een gebrekkige wereld. Volgens gnostici ligt de oplossing erin om gnosis te verwerven (waarheid en weten). Dit herstelt de verbinding met het Pleroma en de zoeker bevindt zich daarmee in dezelfde positie als de geredde Sophia: om de bezitter en zelfs de belichaming van ware wijsheid te worden en te zijn.

Maar in onze tijd is de wijsheid verloren gegaan en vervangen door kennis zonder ziel, technologie zonder moraliteit en Mensen zonder verbinding met Spirit (de goddelijke vonk). Hoe kon dit gebeuren? De wijsheid werd weggevaagd. De middeleeuwen (500-1500) worden ook vaak de 'dark ages' genoemd. Waarom eigenlijk? Die 'donkere tijden' werden niet enkel veroorzaakt door de val van het Romeinse Rijk (476), de zwarte dood epidemieën (pest) en de invallen van Vikingen en barbaren die voor een terugval in bevolking, cultuur, alchemie en wetenschap zorgden. Een belangrijke hoofdreden is de kerstening van Europa door het Vaticaan waarbij de 'heidense' beschaving (paganisme) en gnostici zoals de Katharen werden geliquideerd. Daarmee verdwenen belangrijke spirituele inzichten, gnostische wijsheid en een diepe kennis over de natuur waaronder ook één van de belangrijkste mythen uit de geschiedenis van de mensheid: de mythe van Sophia of het verhaal hoe de kosmische Godin Sophia (de Grote Moeder) uit de hemel 'viel' en veranderde in de levende Gaia (planeet Aarde).

Niet geschapen als God's beeld

Althans, dat is wat John Lamb Lash beweert (in zijn belangwekkende boek 'Not in his image'). De mythe zou niet enkel de oorsprong van het menselijk leven op Aarde verklaren, maar ook de oorsprong van het leven en het bewustzijn van de Aarde zelf. De gnostiek beschrijft een scenario hoe een godheid op kosmisch niveau kan veranderen in een planetair lichaam. Sophia betekent 'wijsheid' en Gaia, de levende Aarde, is inderdaad een intelligent superorganisme. De zogenaamde 'heidenen' uit de oude tijden (waaronder druïden, wicca en sjamanen) konden de goddelijke en bovenaardse aanwezigheid van de Godin in het Aardse planetaire lichaam nog waarnemen. Dit bracht hen een diepe verbinding met de natuur wat resulteerde in een symbiose tussen échte ecologie, doorvoelde wijsheid en diepe spiritualiteit (wat bij sommige natuurvolkeren nog werkzaam is). Sophia is de mythologische naam van Gaia voor dat zij de Aarde werd. En haar emanatie mythe is evenwaardig aan de twee andere evolutie theorieën (darwinisme en creationisme).

Sophia is de belichaming van een principe van onschuld en nieuwsgierigheid, maar ook van kracht en wijsheid. Sophia is de goddelijke vonk binnenin, de ware essentie van de Mens, die uit een plaats van licht (het Pleroma) in materie en dualiteit is gevallen. Het is een universeel verhaal van val en verlossing, de reis van de ziel van materie naar geest enerzijds en omgekeerd de vergeestelijking van materie anderzijds. De gnostici aanvaarden de Opperste Godheid (het Absolute, Prime Creator, Monade, Vadergod) waaruit alles voortkomt en naar terugkeert. Maar ze verwerpen de lagere en wraakzuchtige Goden en hun orthodoxe dogma's uit de heilige boeken der abrahamistische religies. De gnostici noemen de Ene Vadergod de Agnostos Theos (Onkenbare God). Deze opperste goddelijkheid is het Ongemanifesteerde Licht, de Leegte, het Absolute. Alles is binnen het Absolute, maar het is en blijft het onkenbare mysterie. De gnostici verwerpen de Demiurg, de gestoorde reptielen demi-god die de geest van de Mens én het planetaire systeem is geïnfiltreerd. 

De animatie in de video (start op minuut 11) helpt bij begrijpen van de mythe.

God exists, but he is insane.
And he works against humanity.
Such is the startling message carried in the Sophianic vision of the Mysteries. Gnostics warned that humans coexist in a planetary system
with a demented entity who can access our world through our minds.
Sophia’s 'son' is a problem child, to say the least.
The problems the Demiurge poses for humanity have barely begun to be realized.
(Not in His Image, Chapter 12, The Insane God)

Een gnostische versie in negen episodes

De mythe van Sophia of het mysterie van de Grote Moeder kan worden beschreven in 9 episoden (volgens de gnostiek). Zie onderaan voor uitleg van de gebruikte terminologie. De Mens is in feite een goddelijk experiment in volle ontplooiing maar is het slachtoffer geworden van een 'fout' of een anomalie en is nu op een lange perlgrimstocht terug naar zijn goddelijke oorsprong. Onthoud dat het universum in wezen geestelijk van aard is, en zich uitdrukt als energie (bij gebrek aan beter woord), en zintuigelijk waarneembaar is als materie. De kwantum fysica (en Nicola Tesla) kwamen er reeds achter dat materie in wezen vibrerende energie is en de wijsheidstradities verkondigen dat alle energie verbonden is met een geestelijk wezen.

1. In het hart van het galactische centrum (het Pleroma of 'Goddelijke Volheid') van het melkwegstelsel verblijft de Bron van alle schepping (Vadergod). Het is onze eeuwige en oorspronkelijke thuis. Deze creatieve Bron bevindt zich in het centrum van alle bestaande sterrenstelsels in het universum. De kracht van het Pleroma ligt in zijn pure, oneindige potentie voor lichtcreatie om fysieke vorm en materie te worden binnen de dimensie van tijd en ruimte voorbij het Pleroma. De Goden en Godinnen (Aeonen) in het Pleroma zijn fantasierijke krachten die hun creatieve uitingen als zaden uitzenden in de spiraalvormige golven van donkere materie die de galactische kern omgeven. Die creatiekrachten komen in de dichte eindige potentialiteit van het Kenoma (de 'lagere' wereld der fenomenen) waar constante en chaotische activiteit aan het werk is die de zaden van emanatie vanuit het Pleroma kan beïnvloeden.

Op een bepaald moment ontstaat er binnen de Vadergod een singulariteit (het potentieel voor een uniek goddelijk experiment) in het rijk van het Pleroma. De singulariteit draagt ​​het potentieel in zich dat er iets nieuws in het universum kan ontstaan. Het wordt de Antropos genoemd (het is de blauwdruk code voor de Mens).

2. Twee godheden (Aeonen) in de galactische kern, Sophia (wijsheid) en Thelete (vrije wil), configureren de singulariteit in de Antropos, of met andere woorden: zij coderen het sjabloon van de menselijke soort met een reeks talenten (eigenschappen) en maken deze gereed voor emanatie (projectie) in de galactische armen (melkweg), waar planetaire systemen ontstaan.

3. De Aeonen in het Pleroma emaneren (projecteren) collectief het Antropos in de galactische armen (Kenoma of het rijk van de uiterlijke chaos) waar het kan ontstaan, vertoeven en experimenteel kan evolueren in vele, opkomende werelden. Het nestelt zich in een moleculaire wolk (Orion nevel) als een 'dauwpatroon in een spinnenweb'.

4. Gefascineerd door wat er met de Anthropos zou kunnen gebeuren terwijl deze zijn potentieel ontvouwt in een planetaire omgeving, verdiept de Aeon Sophia zich in dromen, het kosmische proces van emanatie. Ze verlangt om betrokken te zijn bij de mogelijkheden van het menselijke experiment. Maar ze doet dat op eigen kracht,  eenzijdig, zonder haar partner, in strijd met de kosmische wet van polariteit waardoor harmonie en evenwicht in de talloze werelden worden gehandhaafd. Geboeid door de mogelijkheden van de menselijke singulariteit, de Anthropos, drijft ze weg van het Pleroma, vertrekt uit het kosmische centrum en stort zich in het rijk van externe, wervelende chaos buiten de galactische kern (het Kenoma).

5. Sophia's duik uit de Vadergod (een abnormale daad, namelijk de 'val van de Godin') veroorzaakt een onvoorziene impact in het rijk van de chaos, een soort bizar neveneffect of anomalie op elementaire materie, waardoor een soort anorganische wezens ontstaan die een 'hive mind' bezitten, de Archonten. In Sophia's fascinatie voor de Anthropos (menselijke soort), en in haar vooruitziende blik op hoe deze zou kunnen evolueren, anticipeerde de Godin niet op het ontstaan ​​van deze vreemde entiteiten. Ze vertegenwoordigen een abnormale of afwijkende factor die van invloed kan zijn op de evolutie van de mensheid. De Archonten verzamelen zich rond een centrale demi-god, de Demiurg (Yaldabaoth), die ten onrechte gelooft dat hij de schepper is van alles wat hij aanschouwt. De krankzinnige God gaat verder met het construeren van een hemelse habitat voor zichzelf uit atomaire materie: dit is ons planetenstelsel exclusief de Aarde, de Zon en de Maan.

6. Terwijl de verdichting van Sophia's energieën een bolvormige, planeetachtige vorm aanneemt, die uiteindelijk de Aarde zal worden, komt een pasgeboren Zon (de Moederster) tevoorschijn uit een nevelwolk in de spiraalarmen waarin de Anthropos is ingebed.  Dankzij zijn superieure massa zorgt de ster ervoor dat het opkomende planetenstelsel eromheen samenhangt. De chaos evolueert van de proto-planetaire schijf naar een systeem van gecentraliseerde banen. De aardse bol raakt gevangen in dit systeem van hemelmechanica. De Moederster beïnvloedt een 'structurele koppeling' met de unieke planeet die ontstaat uit de metamorfose van Sophia, zodat de twee lichamen, Zon en Aarde, symbiotisch zullen zijn.

De centrale Zon van de archontische hemel wordt gedomineerd door blinde, anorganische krachten. Sophia brengt de Demiurg te schande door hem te verklaren dat de Anthropos, hoewel op dat moment nog ongeboren, de Archonten in intelligentie overtreft, want de mensheid is een emanatie van het Pleroma, terwijl de Archonten buiten de kosmische kern ontstaan, zonder een daad van emanatie. Getuige van deze berisping, en geschokt door de arrogantie van de Demiurg, ondergaat de pasgeboren ster (onze Zon) een 'bekering': hij kiest ervoor om zich bij Sophia aan te sluiten tegen het rijk van archontische krachten, d.w.z. het anorganische planetaire veld.

7. Sophia, oorspronkelijk een massaloze stroom van levende lichtkracht, stolt geleidelijk in de Aarde en verandert in de organische elementen van de aardse leefomgeving. In een laatste definitieve condensatie van Sophia's energieën, scheidt de aardse bol de Maan af als een massieve parel, waarmee een 'drie lichamen systeem' (Aarde-Zon-Maan) wordt voltooid, met speciale eigenschappen die zich onderscheiden van de rest van het zonnestelsel. Maar de levende en bewuste Aarde wordt vervolgens gevangen in het anorganische systeem van de Demiurg, het rijk van de hemelse mechanica.

8. Sophia's emoties van verdriet, angst en verwarring transformeren in de fysieke elementen van de Aarde en de biosfeer. De aardbol stolt en het leven ontstaat in ongebreidelde vormen, maar Sophia is niet in staat om met haar nageslacht om te gaan. Ze kan de enorme explosie van biologische diversiteit die ze voortbrengt niet aan. De Goden in het Pleroma voelen haar moeilijkheid en sturen gezamenlijk de Aeon Christos om tussenbeide te komen en orde te brengen in de biologische diversiteit van Sophia's wereld. Hij helpt om de instinctieve levensplannen van haar nageslacht te configureren en te coördineren. Na deze tussenkomst laat de Christos een soort stralend nabeeld achter in de biosfeer, trekt zich vervolgens terug van de Aarde en keert terug naar het Pleroma.

9. Nu ze zich volledig heeft geïdentificeerd met de levensprocessen van de planeet die ze is geworden, bevindt Sophia zich op bizarre wijze gestrand en geïsoleerd in het experiment dat ze in het Pleroma had voorspeld. Dit is een wereld waarin een bepaalde stam van de Anthropos (de huidige mensheid) nu het potentieel gaat uitleven dat Sophia en Thelete daarin hebben geweven, en op die manier het (nieuwe) Mens-zijn op Aarde demonstreert. Maar nieuwigheid brengt ook het risico van afwijking mee. Sophia zelf lijkt van de kosmische orde te zijn afgeweken door haar verstrikking in het planetaire rijk als gevolg van haar hartstochtelijke en onafhankelijke droomdaad. De 'fout' van het overschrijden van kosmische grenzen  brengt Sophia in een dilemma over hoe ze dit kan 'corrigeren', dat wil zeggen, de coördinatie of harmonisatie van haar experiment in en met het galactisch centrum. Op een mysterieuze manier heeft haar correctie (heroriëntatie op het kosmische centrum) ook betrekking op de drievoudige uitdaging waar de mensheid collectief voor staat: het vinden van haar evolutionaire niche, de indringing van de Archonten vermijden en de rol van de Mens in Gaia's bovenmenselijke doeleinden definiëren.

Het verhaal van de wijsheidsgodin Sophia heeft een open einde en gaat door. En de Mens zelf speelt daarin een cruciale rol. Want het gaat om een co-evolutie en co-creatie van de menselijke soort met Gaia-Sophia, de planetaire Moeder, die bepalen hoe het experiment van wijsheid en vrije wil zich verder zal ontwikkelen. Dit in tegenstelling tot het verhaal uit de patriarchale, abrahamitische tradities (jodendom, christendom, islam) waar het verhaal van de mensheid eindigt met een catastrofale gebeurtenis op een bepaald moment in de lineaire, historische tijd (armageddon en opname). Het co-evolutionaire plot van Mens en Sophia bevat geen definitieve confrontatie tussen goed en kwaad en geen laatste oordeel. Geen enkele bovennatuurlijke en alwetende macht of bovenmenselijk lot bepaalt op voorhand de uitkomst ervan. Integendeel, het verhaal van de gevallen Godin is het open raamwerk voor tijdloze betrokkenheid bij Gaia's bovenmenselijke doeleinden. Dit heilige verhaal ontkent of verwerpt menselijke doeleinden niet, zolang deze maar in overeenstemming zijn met het grotere levenscomplex van de biosfeer.

De Gaia-Sophia mythe brengt een krachtige impuls om het evolutionaire pad van de mensheid in symbiotische en harmonische relatie met de bewuste, levende planeet te ondersteunen. De 'moderne' mensheid is danig afgeweken van dit pad. De vervuiling en vergiftiging van water, aarde en lucht, de verspilling en ongebreidelde roof van de grondstoffen en de huidige morele en ethische crisissen weerspiegelen de verloren gegane wijsheid van de Sophia mythe. Nochtans hangt het voortbestaan van de Mens af van de wil en de wijsheid om samen te werken met Gaia (permacultuur en regeneratieve landbouw zijn 2 prille ontwikkelingen in die richting) in plaats van te vechten tegen haar of zelfs om haar te willen controleren en manipuleren (geo-engineering).

De 'negatieve' gnostische versie

° De gnostici zien de materiële wereld als een gebrekkige creatie (een simulacrum) van een kwaadaardige en duivelse Demiurg.
° Ze zien het fysieke lichaam als een kerker voor de goddelijke vonk (Spirit).
° De Demiurg en zijn handlangers verhinderden de Aeon Sophia om terug te keren naar het Pleroma (Hemel). Moedergodin Sophia plaatste goddelijke vonken in de Mens. Deze vonken zitten opgesloten in materie. Zo werd de materiële wereld een gevangenis voor deeltjes van de goddelijke Spirit. De goddelijke vonken willen terugkeren naar hun oorspronkelijke wereld maar dat wordt verhinderd door een valstrik van de Engelen (Archonten).
° Deze wereld is een matrix bedoeld om de in wezen goddelijke Mens te laten lijden om zo zijn levenskracht, liefde, geld, seks en energie te oogsten. Dit is het 'goud' wat de Anunnaki kwamen oogsten (en wat ze nog steeds doen).
° Daarom zond de Ene Vadergod zijn eigen Spirit als redder, de Christos-Logos.
° Via hem kan de Mens zijn weg vinden uit het doolhof van de Demiurg.

Volgens de gnostici is de schepper uit het Oude Testament niet de ware God maar een inferieure en ondergeschikte Demiurg. Hij schiep samen met zijn dienaren de materiële wereld als een matrix voor loosh energie en gehoorzame aanbidding. Hoewel de Mensen gevangen zitten in deze ellendige wereld dragen ze in zichzelf de goddelijke vonken van het Pleroma, wat reeds bestond vóór de Demiurg en zijn schepping. Mensen zijn dus superieur aan het geschapen ecosysteem. Ze zijn als  vreemdelingen in een vreemd land. Het fysieke lichaam en de ziel (psyche) omhullen deze spirituele vonk en moeten worden 'gescheurd' om onze ware goddelijke wezenskern te herontdekken.

In deze interpretatie worden de 'val' van Sophia en de geboorte van de Demiurg gezien als de aanvang van het 3D/4D matrixsysteem waar de Mensen en hun goddelijke vonken in worden vastgehouden door middel van misleiding en onderdrukking, door spirituele, organische en digitale technologie en door overname van hun geest (bezetenheid). Nogmaals een korte inhoud van de mythe. 

De kern van het gnostische geloof was en is een sterk dualisme. Er is enerzijds een fysiek-materiële wereld die traumatiserend, vernietigend en inferieur is en waar de Mensen in gevangen zitten. En er is ook een niet-fysieke, hogere wereld; een 'thuis' waar de innerlijke goddelijke vonk (bij de meeste Mensen) naar wil terugkeren (na de dood). Het gnostische basisverhaal gaat als volgt (de details en de afgeleide tijdlijnen verschillen naargelang de leraar).

Er is een onkenbare, onstoffelijke en onzichtbare God, de Vader van Alles. 'Hij' is noch mannelijk, noch vrouwelijk. Rondom de Vadergod is een groot leeg gebied: het Pleroma (de Volheid of Hemel). Voorbij het Pleroma ligt de lege ruimte (het Kenoma). De God besluit om het Pleroma te vullen. Dit gebeurt door een reeks van emanaties, of het 'afknijpen' van kleine porties van zijn/haar niet-fysieke energetische goddelijke materiaal. In de meeste verslagen zijn er dertig emanaties in vijftien complementaire paren. Elke opeenvolgende emanatie krijgt iets minder van het goddelijke materiaal en is daarom iets zwakker. De emanaties worden Aeonen (eeuwigheden) genoemd en zijn meestal personificaties van abstracte ideeën.

Net als de Vadergod zijn de Aeonen niet-fysieke lichtwezens. Ze worden beschreven als androgyn of biseksueel. De Aeonen genereren op hun beurt grote aantallen 'eenvoudigere' entiteiten, vaak benoemd als Engelen. De eerste van de grote emanaties wordt Barbelo genoemd. Dit is een overwegend vrouwelijke entiteit. Een veel voorkomende bepaling is dat alleen Barbelo in staat is om de onzichtbare Vadergod te zien of ermee te communiceren. Zelfs de andere niet-fysieke bewoners in het Pleroma hebben geen contact met deze verre entiteit, die soms de Stille God wordt genoemd. In sommige gnostische systemen is er een centrale drie-eenheid van Vader, Moeder (Barbelo) en Zoon.

De mythe berust op de dertigste emanatie, de Aeon Sophia. Zij wordt jaloers op of nieuwsgierig naar de scheppende macht van de Vadergod. Zonder toestemming van haar partner baart of creëert ze een nakomeling (dus niet via emanatie maar op een andere manier). Het wezen blijkt monsterlijk te zijn, met het hoofd van een leeuw en het lichaam van een slang. Ze noemt hem Yaldabaoth. Hij wordt ook Saklas (in het Hebreeuws, de dwaas) en Samael (de blinde God) genoemd. Beschaamd over haar nageslacht neemt Sophia Yaldabaoth mee tot buiten het Pleroma en verbergt hem in een wolk. Daar volgroeit hij tot wasdom, helemaal alleen en zonder kennis van zijn afkomst. Met een deel van het goddelijke materiaal dat hij van zijn moeder heeft geërfd, creëert hij een dozijn Archonten en honderden lagere Engelen. (Opmerking: dit zijn geen alien parasieten). Hij krijgt nu de titel Demiurg (Grieks: ambachtsman).

Yaldabaoth schept daarna de kosmos, waarmee niet het hele universum wordt bedoeld, maar de bekende planeten. Deze waren, in de toenmalige volgorde: Maan, Venus, Mercurius, Zon, Mars, Jupiter, Saturnus en de zodiak van zichtbare sterren. Yaldabaoth wijst zeven van zijn Archonten aan om over de zeven planetaire sferen te heersen. Daarna creëert hij (samen met de Archonten) de Aarde en besluit om deze te bevolken. Hij laat zijn Engelen Adam maken (Mens), waar elk van de 365 Engelen één enkel deel aan toe bijdraagt. Maar Yaldabaoth en zijn Archonten stellen vast dat hun wezen levenloos is, of in ieder geval niet in staat om te staan.

Tegen die tijd heeft Sophia ontdekt wat haar nakomeling heeft gedaan en is geschokt over het lot van de Mensen die hij aan het creëren is. Ze zullen worden ingekapseld in dode en doodmakende materie en in lichamen als 'mobiele graven'. Sophia en haar partner komen uit het Pleroma en misleiden Yaldabaoth om Adam en Eva tot leven te wekken. Daardoor krijgen de Mens en zijn nakomelingen een grotere geestkracht dan de Demiurg kan opwekken (waardoor hij jaloers wordt op de Mens). In een andere versie komt Christos of een andere 'Illuminator' naar de Aarde en vult de bijna levenloze menselijke prototypes met goddelijke vonken (fractalen van de Vadergod).

Yaldabaoth creëert dan de Hof van Eden, niet op Aarde zoals in Genesis, maar op het niveau van de sterrenhemel. Hij vertelt zijn menselijke gevangenen om niet te eten van de Boom van Kennis van Goed en Kwaad. In sommige versies, bijvoorbeeld in De Hypostasis of the Archons, is de slang de 'agent' van Sophia, die Adam en Eva aanspoort ongehoorzaam te zijn. In meer gekerstende verslagen is het de Christos die naar de Hof komt om Adam en Eva te waarschuwen voor het plan van de Demiurg om hen tot slaaf te maken in 'doodmakende materie'. Yaldabaoth staat bij Joden en christenen bekend als Jehova of Yahweh, of gewoon als God. Hij is een jaloerse God, die in zijn onwetendheid beweert dat hij de enige, echte God is.

De rol van een verlosser (zoals Jezus) is niet om te sterven voor de zonden van de Mensen. Zonde heeft weinig te maken met de gnostische visie, vooral niet met het eigenaardige christelijke concept van de erfzonde die ieder Mens draagt. De verlosser figuren in de gnostiek proberen Mensen wakker te schudden uit het afstompende effect die het leven in de materie en het gevangen zijn in een lichaam heeft. Ze proberen hen voor te bereiden op de zware vlucht door de kosmos die hen wacht na de dood wanneer de goddelijke vonk probeert om het Pleroma (Hemel) te bereiken. In de gnostische visie wordt elke 'planeet' geregeerd door één van de Archonten. Zij moeten voorkomen dat de goddelijke vonken het materiële rijk verlaten. De vonk die door de fysieke dood uit de materie wordt bevrijd, moet de Archonten 'overhalen' om hem toe te staan voorbij de kristallijnen bol (grid) van die 'planeet' te komen. Voor de gnostici stelde dit het probleem hoe de ontsnapte geestvonken door elk van de acht doorzichtige sferen (7 planeten + Ogdoad, de vaste sterren) moesten komen om het Pleroma te bereiken. Vandaar dat ze zich bezighielden met het bedenken van verbale formules en vermeende wachtwoorden die de reizende zielen moesten uitspreken tegen elke planetaire Archon om doorgang te krijgen.

Hier komen we op de theorie en de mogelijkheid dat de reïncarnatie technologie wordt ingezet om de goddelijke vonken gevangen te houden in het wiel van Samsara door ze te verleiden tot wedergeboorte in de Aardematrix. De technologie omvat de bekende bijna-dood ervaringen: vals licht aan het eind van de tunnel, ontmoetingen met overleden familie of spirituele wezens (holografische projecties), terugblik op het afgelopen leven (om de geestvonk te overhalen uit vrije wil terug te keren om 'dingen goed te maken'), karma (er zijn lessen te leren en gevolgen te dragen, dus is een terugkeer 'onvermijdelijk'),... Het is aannemelijk dat de Aarde wellicht een harde en intense leerschool voor zielen is, waar lessen en ervaringen mogelijk zijn die zich in de spirituele rijken niet kunnen voordoen, maar in hoeverre is er vrije wil om te kiezen voor dit 3D spel en in hoeverre is er sprake van zachte dwang en een verborgen agenda.  

Boekfragmenten

Jacques Lacarriere in 'De Gnostici':
'De Hebreeuwse kosmologie had de planeten al beschreven, niet als dode sterren maar als levende wezens, als Aartsengelen wier glans zogenaamd een viering was van de glorie van de Almachtige. Het gnosticisme behoudt deze visie, maar keert de betekenis om: deze levende planeten, deze laaiende Aartsengelen schijnen boven ons uit om hun eigen glorie te vieren. Het is als overweldigers dat zij hun domein in de lagere hemelen bezetten en heersen over hun verdoemde schepping.'

Dr. J.S. Chiappalone in 'Het Koninkrijk van Zion: Het blootleggen van de wereldwijde samenzwering van het kwaad':
De geschiedenis, geschreven door de Archonten, en de georganiseerde religie, ook door hen beheerst, hebben deze kwaadaardige bloeddorstige stamgod (de Demiurg) tot het hoogste niveau verheven, terwijl de waarheid over het bestaan van de Ware God werd verborgen. Religies zijn allemaal valse weergaven van gnostische waarheden en zijn de basis geweest van oorlogen, lijden, marteling en onderwerping van de menselijke geest - in plaats van deze te bevrijden. In de loop der tijd is de Bijbelse benaming YHVH, of Yahweh, 'God' gaan betekenen.'

Hans Jonas in 'The Gnostic Religion':
Vanuit een gnostisch perspectief zijn de 'Loosh verzamelaars' de Archonten - de gevreesde heersers van hyperspace die koste wat het kost vermeden moesten worden bij het verlaten van het lichaam na de dood. De Archonten heersen collectief over de wereld, en elk afzonderlijk in zijn sfeer is een bewaker van de kosmische gevangenis. Hun tirannieke wereldheerschappij wordt heimarmene genoemd, het universele lot. Dit universele lot is gericht op de onderwerping van de Mens. Als bewaker van zijn sfeer verspert elke Archon de doorgang aan de zielen die na de dood willen opstijgen, om hun ontsnapping uit de wereld en hun terugkeer naar God te verhinderen.'

Robert Siblerud in 'Keepers of the Secrets: Unveiling the Mystical Societies':
Net als Jahweh schiepen de zeven Archonten de wet. De gnostici geloofden dat deze krachten dwang, kwaad, duisternis, dood, bedrog en slechtheid creëerden. De Demiurg was slecht omdat hij een onware religie wilde opleggen. Hij wilde ook zijn oordeel aan Mensen opleggen omdat hij dacht dat hij goed en kwaad kon beoordelen. Gnostici dachten dat de Archonten inferieure demonische wezens waren. Hun namen in het Oude Testament waren Iao, Sabaoth, Adonai, Elohim en El Shaddi. Ze grepen in om de mensheid van God te scheiden en het universum werd een gevangenis gecontroleerd door de Archonten. Ze versperden de doorgang van zielen die na hun dood naar God probeerden op te stijgen.'

'De gnostici geloofden dat de katholieke kerk een arm van Satan was omdat zij niet de waarheid onderwees. De katholieke leer werd geïntroduceerd door de Archonten, die daarmee de Mensen op een dwaalspoor wilde brengen.'

Joseph P. Macchio in 'The Orthodox Suppression of Original Christianity':
'De schepping van de fysieke, materiële Mens door de Archonten, en wat zou kunnen worden beschouwd als daaropvolgende 'n-de afgeleide' creaties van 'homo sapiens' door de Nephilim en de voortplanting van een goddeloos ras door de Hoeders, maakte de Mens niet alleen onderworpen aan de wetten van de sterfelijkheid, maar ook aan ingeboren emoties van rebellie, lust en dierlijk gedrag dat alleen kon worden uitgeroeid door als het ware 'spirituele chirurgie', door de onderwerping van de Mens aan het pad van inwijding waarbij hij wordt hersteld naar zijn oorspronkelijke, innerlijke goddelijke natuur.'

'In een tijd waarin de kerkvaders alle bewijs probeerden te onderdrukken en te verbergen over het bestaan van de Archonten, demonen, reuzen, gevallen Engelen en andere manifestaties van het kwaad, onthulde Mani de samenzwering van de Duisternis aan zijn volgelingen, want hij onderwees niets minder dan de namaakschepping van de mensheid door kwade scheppende machten.'

'Dit scenario is het archetypische patroon van de christelijk-gnostische redding: de verlossing van de onwetendheid betreffende de Archonten en hun poging om de Mens permanent te binden aan een genetisch en anderszins gemanipuleerde fysieke matrix, een omhulsel van materie en bewustzijn besmet met rebellie en de lust van de Archonten.'

Stephan A. Hoeller in 'The Gnostic Worldview':
Mensen zijn over het algemeen onwetend over de goddelijke vonk die in hen huist. Deze onwetendheid wordt in de menselijke natuur bevorderd door de invloed van de valse schepper en zijn Archonten, die samen mannen en vrouwen onwetend willen houden over hun ware aard en bestemming. Alles waardoor we gehecht blijven aan aardse dingen, dient om ons in slavernij te houden van deze lagere kosmische heersers. De dood bevrijdt de goddelijke vonk uit zijn nederige gevangenis, maar als er geen substantieel werk van gnosis is ondernomen door de ziel, voorafgaand aan de dood, wordt het waarschijnlijk dat de goddelijke vonk teruggeworpen zal worden, en dan opnieuw belichaamd zal worden in de pijnen en slavernij van de fysieke wereld.'

Tot slot

De abrahamistische religies (christendom, islam, jodendom) geloven dat Gods schepping van de materiële wereld in wezen goed is. Het is de rebellie van de Mens tegen God (schuld en zonde) en zijn afscheiding van God (onwetendheid) die het kwaad veroorzaken. Daarom kwam God naar 'beneden' als Christos om dingen recht te zetten. De Mens is God niet, hij wordt ook God niet en kan nooit God zijn.

Bij de gnostici is de 'Ware God' een onpersoonlijke kracht. Deze kracht 'emaneerde' vervolgens Aeonen, krachtwezens die een wil ontwikkelden. De laagste Aeon, Sophia, baarde de Demiurg, een kwaadaardig wezen. De Demiurg schiep de materiële wereld, vol pijn en lijden, en ook de fysieke mensheid. De materiële wereld is, volgens gnostici, in wezen slecht en moet worden gezuiverd. Op een of andere manier heeft ofwel Sophia ofwel de Demiurg een onsterfelijke 'vonk' van God in de Mensen geplaatst. Om terug te keren naar het Pleroma (Hemel) dient elke goddelijke vonk te 'ontsnappen' uit de geschapen wereld. Dit wordt verhinderd door de Archonten, de helpers van de Demiurg. Met andere woorden, de Mens is in potentie al goddelijk en moet de vonk in zichzelf ontdekken. Dit zich her-inneren van het echte wezen van de Mens is gnosis (weten van de waarheid).

Het belang van de Sophia mythe kan niet onderschat worden en duikt heel diep in het 'rabbithole'. Niet iedereen kan deze mysteriewijsheid aan. Maar het vertelt in wezen hoe deze 'gestoorde' wereld tot stand kwam. Want in alle culturen en tijdperken vinden we verhalen terug dat 'er iets niet klopt' met deze wereld. Wat er precies 'verkeerd' is, dat staat ter discussie. Is er een vergissing of anomalie gebeurd, is de Aarde een lagere kopie van een geestelijk rijk, een virtuele illusie wereld die zo echt lijkt dat men erin verdwaalt, een simulatie om zielen te vangen, een droom in bewustzijn,... Men spreekt over de 'val' in materie, de val der Engelen, de val van Sophia en de val der mensheid. Om het spel van dualiteit en afscheiding te kunnen spelen, is er een soort 'val' nodig, een soort afscheiding, een soort verduistering in de zin van vergeten. Want God dient niet enkel ontelbare vonken te emaneren die het grote kosmische spel zullen spelen (Leela), maar hij dient ook te vergeten dat hij God is tijdens het spel.

Indien de 'negatieve' interpretatie klopt, dan zijn ALLE systemen op de wereld door de Demiurg en de Archonten geïnstalleerd om de Mens te verwarren, te ketenen, te controleren en energetisch te oogsten. De bekendste en belangrijkste systemen zijn religies (kerkinstituten), geld (grootbanken), overheid (autoriteit), media (propaganda), scholen (programmering) en MIC (militair-industrieel complex).

Bij de 'positieve' interpretatie krijgt de Mens de opdracht om in harmonie en symbiose te leven met de levende en intelligente Aarde (Gaia-Sophia). In dat geval is er een experiment aan de gang om een nieuwe soort met unieke eigenschappen te manifesteren (Antropos). De kwade krachten zijn dan de noodzakelijke triggers (uitdagingen) om het bewustzijn van het 'nieuwe' wezen te laten evolueren naar meer wijsheid en liefde. De vraag blijft evenwel onbeantwoord: is deze planeetomgeving een spirituele gevangenis, een traumamatrix, een leerschool voor de ziel, een magische droom van Sophia, een A.I. simulatie, een afgescheiden hologram in een virtuele realiteit, een goddelijk spel... of dit alles samen? Hoe men ook tegen het verhaal aankijkt, de sleutel ligt in de kennis over en de realisatie van de goddelijke vonk. En het is deze goddelijkheid die via de Mens op Aarde wil geboren worden.

Uiteindelijk kan men de mythe van Sophia en de vele figuren die in het verhaal meespelen (Demiurg, Aeonen, Archonten, Engelen,...) ook zien als metaforen, symbolen en allegorieën die de gnostici gebruikten om psychologische en spirituele aspecten van de menselijke ontwikkeling, het geheim van het kwaad en het mysterie van het universum en de Vadergod te beschrijven.

Anastha Aurora

Onderzoek

° Pistis Sophia - Audiobook (Eng) - Essentieel gnostiek boek
° The Secret Book of John (Eng) - Het eerste boek over de christelijke kosmologie

° Gnostic Christianity and the Myth of Sophia - Bette Stockbauer
° Rediscovering Sophia, the Goddess in Christianity - Edward Durand
° Lady Sophia - Sorella Roselyn
° The Fall of the Wisdom Goddess - Hans Carlsson
° The Fallen Goddess Scenario - Hans Carlsson
° The Human Role in Gaia's Dreaming - John Lamb Lash
° The Gnostic Creation Myth

° The Sophianic Myth - The Fallen Goddess Scenario
° Nemeta - John Lamb Lash
° MetaHistory - John Lamb Lash
° Gnosticism - IEP
° Gnosticism, Christianity and Sophia
° Pistis Sophia and Yaldabaoth - Glorian
° Gnostic Cosmogony - Timeless Myth

Terminologie - zie ook bij Glossarium

°°° Abrahamitische religies °°°

Het jodendom, het christendom en de islam kunnen beschouwd worden als variaties op een gemeenschappelijk geloofssysteem dat wordt gekenmerkt door monotheïsme, patriarchale waarden, een lineair tijdschema voor de geschiedenis, een door God voorgeschreven morele code, de ideologie van de verlosser en de agenda van de overheerser, inclusief de overheersing van de natuur en de veronderstelling van menselijke superioriteit over alle andere soorten.

°°° Aeon °°° (Grieks: God, goddelijkheid, proces, emanatie, tijdcyclus)

Gnostische term voor een kosmisch doordringend, bewust en bezield proces, een kracht die ook bezielend werkt. Aeonen manifesteren zintuiglijke werelden door te dromen, in plaats van door de ambachtelijke scheppingsdaad die wordt toegeschreven aan de Bijbelse God (Jehova). Volgens de gnostiek en het manicheïsme zijn Aeonen één van de orden van geesten (sferen van zijn), die voortkwamen uit de Ene Vadergod en attributen waren van de aard van het absolute. Ze zijn een belangrijk element in de kosmologie van het gnostische dualisme - het 'conflict' tussen materie en geest.

Van de eerste Aeon werd gezegd dat deze rechtstreeks voortkwam uit de ongemanifesteerde goddelijkheid en geladen was met een goddelijke kracht. Opeenvolgende emanaties van Aeonen werden geladen met opeenvolgend verminderde kracht. Elk gnostisch systeem verklaarde Aeonen op zijn eigen manier, maar ze waren het er allemaal over eens dat Aeonen in aantal toenamen in verhouding tot hun afstand tot de goddelijkheid en dat lagere Aeonen in verhouding minder goddelijke energie deelden. Op een bepaald niveau van afstand zou de mogelijkheid van vergissing de activiteit van Aeonen binnendringen; in de meeste systemen was een dergelijke vergissing verantwoordelijk voor de schepping van het materiële universum. Voor velen was Christos de meest volmaakte Aeon, wiens specifieke functie het was om de fout die belichaamd was in het materiële universum te verlossen. Sophia was meestal een ondergeschikte Aeon.

In bepaalde systemen werden Aeonen positief beschouwd als belichamingen van het goddelijke. In andere werden ze negatief gezien als uitgestrekte media van tijd, ruimte en ervaring waar de menselijke ziel pijnlijk doorheen moet om haar goddelijke oorsprong te bereiken. Men kan zeggen dat de Goden, de Pleromische Aeonen, myriaden Kenomische experimenten projecteren om zichzelf te vermaken. Dit herinnert aan het Aziatische concept van Leela (het goddelijke spel).

°°° Anthropos °°° (Grieks: mensheid, menselijke soort)

In de taal van de mysteriescholen wordt het menselijke genoom of het soortsjabloon beschouwd als een complex spore element wat door de Aeonen vanuit het galactische centrum (Pleroma) naar de interstellaire ruimte wordt uitgestraald.

°°° Astraal °°°

Astraal (letterlijk van de sterren) verwijst naar de fijnstoffelijke delen van de ziel en het universum. Er zijn astrale lichamen, astrale vlakken en astrale energieën. Het astrale lichaam is een onderdeel van het menselijke wezen dat de gedachten van de geest doorgeeft aan het etherische lichaam en de indrukken van het fysieke lichaam doorgeeft aan de geest. Het astrale lichaam is de zetel van gevoelens, verlangens, indrukken en passies. De energieën ervan zijn actief in het onderbewustzijn.

Het astrale vlak of rijk is een niet-fysieke omgeving wat bestaat uit de energieën van bewustzijn in plaats van uit configuraties van materie. De toegang naar de astrale wereld is via de geest, door de uiterlijke fysieke of etherische wereld te verlaten en naar binnen te keren. De droomwereld, het hiernamaals en het astrale vlak zijn nauw met elkaar verbonden. De laagste delen van het astrale vlak zijn de thuisbasis voor demonische wezens, de hoogste delen behoren aan de Engelen, en de middelste regio's worden bewoond door 3D en 4D wezens die uit hun lichaam zijn (gestorven of out-of-body).

°°° Archonten °°° (Grieks: eerste, vanaf het begin)

Volgens gnostische geschriften en heilige boeken (Nag Hammadi) zijn Archonten anorganische, hoog intelligente soorten die geproduceerd werden door de impact van Sophia op elementaire materie voordat zij in de Aarde veranderde. Het zijn een soort cyborgs die het zonnestelsel als geheel bewonen en uitblinken in de psycho-technologie van de virtuele realiteit. Ze dringen binnen in de mensheid en de menselijke psyche en 'voeden' zich als parasitaire wezens met energetische biofotonen en organisch geproduceerde emoties afkomstig van dieren en Mensen.

Men associeert hen soms ook met opruimers die stervende beschavingen infiltreren (net zoals insecten en schimmels de zwakke en zieke planten in de natuur aanvallen en opruimen). Gezien ze geen innerlijke, actieve connectie met de Vadergod hebben (voor energie), zijn ze aangewezen op externe bronnen. Ze zijn meesters in misleiding, manipulatie en imitatie en werken onder meer als handlangers van de Demiurg, de schepper van het synthetisch universum (de matrixlevels van illusie). Het blogbericht Archonten behandelt dit verhaal in groter detail.

°°° Christos °°°

In mysterietaal, een godheid in het galactische centrum (Pleroma) die zich verenigt met Sophia om de singulariteit van het menselijk potentieel te configureren, en later tussenbeide komt om Sophia te helpen bij de organisatie van het dierenleven in de biosfeer. Incarneert niet in menselijke vorm.

°°° Christus °°° (Grieks: gezalfde, messias)

In de christelijke theologie de 'eniggeboren zoon van God' die een menselijke vorm aanneemt om de mensheid te verlossen van de zonde. Centrale figuur in het verlossersreligie. Er wordt gezegd dat hij op unieke wijze is geïncarneerd in de Mens Jezus van Nazareth. Door de gelovigen beschouwd als het ultieme model van menselijkheid en de locus van menselijke waardigheid.

°°° Correctie °°° 

Gnostische term voor de herschikking van het leven op Aarde met het kosmische centrum, de bron waaruit Sophia (de autopoëtische planetaire intelligentie) voortkwam. Verschilt van de verlossing buiten de planeet beloofd door het heilsgeloof.

°°° Demiurg °°°

Een term uit de gnosis en Griekse filosofie die letterlijk bouwer of ambachtsman betekent. Men kan ook spreken van wereldziel en wereldego. De Demiurg is de universele intelligentie die de materiële wereld concrete vorm geeft volgens de abstracte, metafysische archetypen die leven als hoge gedachten en ideeën in de Vadergod. In zijn zuivere en originele vorm was de universele Demiurg een gedachtevorm gegenereerd door Vadergod. Zijn functie was en is om het fysieke universum te scheppen en aan te passen volgens de gedachten en energieën van Vadergod. Maar volgens de gnostici is de Demiurg corrupt geworden, de wereldziel is geïnfiltreerd met negatieve astrale passies en is een wereldego met een instinct tot zelfbehoud geworden. De Demiurg beschermt zijn ego door steeds meer negatieve energieën te cultiveren.

Een matrix of ervaringsomgeving is vergelijkbaar met een baarmoeder waar het genetisch en spiritueel potentieel van een Mens tot leven en ontwikkeling komt. De Demiurg geeft dan fysieke vastheid (tijd/ruimte/vorm) aan een matrixrealiteit die bedoeld is om onze spirituele evolutie te voeden en te steunen. Althans wanneer de Demiurg in harmonie met de Vadergod handelt (vanuit liefde en dienstbaarheid). Maar de Demiurg handelt nu vanuit een persoonlijk ego en gebruikt de baarmoedermatrix niet langer als een levensveld voor geïncarneerde Spirits maar als een matrix van controle, macht en energetisch voedsel. Omdat de Demiurg zich afgesloten heeft van Vadergod is hij een kosmische parasiet geworden verstoken van Bronenergie en is dus aangewezen op externe energiebronnen. Men noemt deze gebeurtenis (in de bijbel) de ‘val van de opstandige Engelen’. De Demiurg is een demonische tiran die via negativiteit, verdeeldheid, beperking en onderdrukking het universum zijn eigen egorichting uitstuurt. De voedende matrix (van vrije energie) is nu een synthetisch universum geworden waar elk levend wezen altijd een ander wezen moet doden om zelf in leven te kunnen blijven. Dit bloedoffer vinden we overal terug en is een aberratie die in de Oorspronkelijke Thuis (Liefdesbewustzijn) niet voorkomt. De christenen noemen hem de tegenstander of Satan. Andere namen zijn Jahweh, Jehova (Oude Testament), Yaldabaoth, Ahriman. Het Gouden Tijdperk van de Mens eindigde lang geleden toen de Demiurg corrupt werd.

 

°°° Emanatie °°°

Metafysisch concept voor het spontane proces waarbij zintuiglijke en materiële werelden tevoorschijn komen uit een niet-manifesterende matrix van puur, overstromend bewustzijn. 

 
°°° Foutentheorie °°°

Belangrijk gnostisch concept dat stelt dat de mensheid zich onderscheidt van andere soorten door haar uitzonderlijke ruimte om fouten te maken. De mensheid evolueert door fouten te maken, maar dat houdt het risico in van afwijking van het soortspecifieke potentieel wanneer de gemaakte fouten niet worden gedetecteerd en gecorrigeerd. Nauw verbonden met de Archonten, die menselijke fouten uitbuiten en misbruiken zodat ze zonder correctie blijven.

°°° Gaia theorie °°°

De theorie dat de biotische en abiotische componenten van de Aarde functioneren als één enkel, zelfregulerend systeem waarin de groei en activiteiten van organismen reageren op hun omgeving (in plaats van deze passief te bewonen), waardoor de reactieve gassamenstelling, het zuur-base evenwicht, het zoutgehalte van de oceanen en de temperatuur, enz... worden gereguleerd. Kortom: het leven maakt de Aarde geschikt voor leven. Het begrip dat de Aarde een levend, bewust superorganisme is, gereguleerd in overeenstemming met de levensvormen die haar bewonen. (Gaia is de oude Griekse naam voor Aarde).

°°° Gaia-Sophia principe °°°

Het diepe ecologische idee dat vriendelijkheid en samenwerking, in plaats van brutaliteit en competitie, verenigbaar zijn met onze diepste overlevingsdrang. Gaat er ook van uit dat echte moraliteit onmogelijk is als de mensheid niet empathisch geworteld is in de natuur en niet nauw verbonden is met andere soorten. Gebaseerd op 'deep ecology', de sociaal-ethische filosofie die beweert dat de natuur intrinsieke waarde heeft, onafhankelijk van het gebruik ervan door Mensen, en zelfs onafhankelijk van het bestaan van Mensen. In tegenstelling tot oppervlakkige ecologie (shallow ecology), die de natuur ziet als waardevol enkel om de menselijke behoeften te dienen en te bevredigen.

 °°° Geestmens (Spirit, Atman, Goddelijke Vonk) °°°

De kern van geïndividualiseerd bewustzijn in de Mens, die dood en wedergeboorte overleeft en kan blijven groeien in complexiteit en intensiteit onder meer door middel van talrijke fysieke vormen. Het is de goddelijke vonk die uiteindelijk congruentie en eenheid met Vadergod bereikt. Spirit is het meest ontwikkeld in het Hoger Zelf, en de twee zijn in wezen synoniem. Spirit is ook de ware bron van vrije wil, empathie en wijsheid.

°°° God-zelf vergelijking °°°

Een idee dat oorspronkelijk werd voorgesteld door Clemens van Alexandrië, die beweerde dat gnostici Mensen waren die God ‘vanbinnen’, in hun zelfidentiteit, verwezenlijken. Veronderstelt dat we in wezen goddelijk zijn (gelijk aan God) in plaats van instrumenteel goddelijk (een instrument om God te bereiken), zoals de gnostici leerden. Op grote schaal overgenomen (en verkeerd begrepen) in de New Age interpretaties van gnostische geschriften.

°°° Gnosis °°° (Grieks: kennis, weten van goddelijke dingen)

Kennis over het ware Zelf (goddelijke vonk) en tegelijkertijd kennis over de ware werkelijkheid (wie zichzelf kent, kent het AL). Hogere, verborgen en esoterische kennis van de wereld van het goddelijke en het bovenaardse. Inzicht in de oorsprong, huidige situatie en de bestemming van de Mens.

°°° Gnostiek °°°

Een vroegchristelijke stroming uit de eerste eeuwen van onze jaartelling die fel bestreden werd door de kerk en het Vaticaan. Kernthema van de gnostiek is dat de Mens vergeten is wie hij in werkelijkheid is.

°°° HAL °°° (Koptisch: simulatie)

De meest geavanceerde capaciteit van de Archonten, dat wil zeggen een vrijwel niet detecteerbare virtuele realiteit.

°°° Illuminati °°° (Latijn: de verlichten)

Afwijkende groep sjamanen die zich hebben afgesplitst van de Magische orde en hun inwijdingskennis hebben toegepast op sociale controle, ideologische spelletjes en de bekrachtiging (empowerment) van koningen.

°°° Initiatie °°° (Latijn: beginnen)

Oude trainingsmethode voor doelgerichtheid, het bevorderen van menselijk potentieel, en co-evolutie met de natuur door intieme communicatie met de levende intelligentie van de Aarde, Sophia.

°°° Jehova °°°

Vadergod van de joods-christelijke religie, door de gnosticus geïdentificeerd met de demente Archon, Yaldabaoth. 

°°° Kenoma °°°

Gnostische term voor het concept van leegte dat overeenkomt met de lagere wereld der verschijnselen, in tegenstelling tot het concept van Pleroma, of volheid, dat overeenkomt met de Platoonse wereld van ideale vormen.

°°° Ketterij °°° (Grieks: heraisthai of kiezen)

Elke doctrine of overtuiging die is verkregen door een vrije keuze na het overwegen van een reeks opties, in tegenstelling tot overtuigingen die zijn aangenomen of opgelegd met uitsluiting van alle opties (orthodoxie). Een ketter is iemand die zelf kiest wat hij gelooft. 

°°° KROG °°° (Koptisch: bedrog, uitvlucht)

Gnostische term voor de meest verraderlijke waanvoorstellingen van de Archonten, die de mensheid van dwaling naar kwaad afleiden.

°°° Kwaad °°°

Dat wat het vermogen om te leven en te bloeien tegenwerkt. In de gnostische leringen beschouwd als een vermijdbaar gevolg van menselijke fouten.

 

°°° Logos °°°

De geest van de Vadergod, een aspect van de oneindige Schepper dat geassocieerd wordt met denken, redeneren, verbeelden, verzoenen, balanceren, plannen, construeren en informeren. De term impliceert geest of intellect, vooral goddelijke geest of hoger intellect. Het ziet, weet, plant, legt de blauwdruk vast, balanceert de vergelijking. Het is de goddelijke architect die zijn blauwdrukken aan de Demiurg overhandigt voor implementatie in de fysieke werelden. De Logos is een levend wezen buiten ruimtetijd.

°°° Loosh °°°

Een andere term voor levenskracht/emotionele/spirituele energie. Deze term werd bedacht door Robert Monroe tijdens zijn astrale reizen waar hij, na interactie met niet-fysieke entiteiten, ontdekte dat deze energie 'loosh' werd genoemd en dat de mensheid voor deze energie werd uitgebuit. Het grofste type is gewoon etherische energie, die door alle levende dingen inclusief planten wordt geproduceerd. De meer verfijnde soort is astrale energie, de energie van emotie en passie en gedrevenheid. Etherische en astrale energieën zijn niet volledig gescheiden, maar vloeien over van het ene type in het andere.

Astrale energie komt vrij wanneer een wezen plezier, pijn of een andere emotie voelt. Alleen 2D en hogere levensvormen kunnen astrale energie produceren, want 1D levensvormen hebben geen astrale lichamen, alleen etherische en/of fysieke. In zijn boek 'Verre Reizen' beschrijft Robert Monroe de Aarde als een energieboerderij, waar inter-dimensionale wezens ooit begonnen om een soort loosh energie te produceren via planten. Later ontdekten ze dat voelende wezens een fijner en krachtiger soort loosh produceren wanneer ze angst, lijden, pijn en angst ervaren. Vandaar het Matrix Controle Systeem dat werkt als de machinerie van de energieboerderij om de mensheid te oogsten van astrale en etherische energieën door middel van eeuwigdurende oorlogen, ontberingen, ziekten, dood, seksuele obsessie en andere vormen van spirituele onderdrukking.

°°° Magische orde °°° (Chaldeeuws Magi: dienaar van God, iemand die contact maakt met de hogere rijken of de macrokosmos)

Prehistorische orde van sjamanen-priesters in de Zoroastrische religie, de geografische en culturele oorsprong van de gnostische beweging, ontstaan rond 6000 BC in het noordwesten van Iran. Met de opkomst van het patriarchaat splitste de orde zich op in de Illuminati, die zich in de politiek begaven, en de stichters en bewakers van de mysteriën, die zich wijdden aan co-evolutie met Gaia en de opvoeding van de mensheid. 

°°° Matrix Controle Systeem °°°

Komt van het Latijnse woord ‘mater’ wat moeder betekent en bevat diverse betekenissen en niveaus. Het kan verwijzen naar een soort kosmische baarmoeder waar zielen tot groei en ontwikkeling komen. Het kan een bewustzijnsveld van ervaring en exploratie betekenen wat dienst doet als grondstof voor de creatie van werelden en dimensies. Het kan verwijzen naar een mentaal/materiële, holografische constructie (simulatie) waar dualiteit, afscheiding en beperking heersen. Iedere omgeving, voedingsbodem, organiserende structuur of maatschappelijk systeem kan beschouwd worden als een matrix. Er zijn matrixen binnen matrixen binnen matrixen, net als de Russische poppetjes. Het klassieke schoolsysteem gebaseerd op het Pruisisch model om gehoorzame soldaten en werkende onderdanen te modelleren is zo’n matrix. De georganiseerde religies en sekten zijn een andere matrix. Veel matrixsystemen hebben een bepaalde agenda (vaak controle en beperking) en zijn hiërarchisch gestructureerd (een piramidestructuur met bovenaan leiders en onderaan volgelingen). Op 3D Aarde zit vrijwel iedereen momenteel gevangen in de monetair-industriële-militaire matrix van brood en spelen, werken en betalen, schaarste en angst. Deze Aardse matrix bestaat uit verschillende levels. Het laagste niveau zijn de coöperaties en instituten zoals banken, regeringen, religies, new age, militairen, politie, media, scholen, farmacie bedrijven, multinationals,...Die worden gestuurd door de laag daarboven: de geheime genootschappen, cabal, illuminati, schaduwregering, royalty, bloedlijnen, Jezuïeten, black projects, transhumanisme, geo-engineering, ufo fenomenen, mind control,...En daarboven zit de hyper-dimensionale laag van Archonten, astrale entiteiten, kwaadwillende aliens,...Bovenaan de piramide zit de Demiurg (zie dit overzicht).

Eén van de hoofdredenen voor het bestaan van deze matrixsystemen is het in stand houden van een voedselketen om (extreme) menselijke emotionele en mentale energie te veroorzaken én te oogsten (pijn, verdriet, haat, lust, geweld, aanbidding,..). Een volledig gesloten matrixsysteem ontwerpen waar iedereen gehoorzaam naar de pijpen danst van enkele potentaten is de natte droom van iedere dictator. Men probeert al vele jaren om zo’n constructie in elkaar te knutselen en als Nieuwe Wereld Orde te implementeren. Maar de vrije Mens is nu eenmaal niet te kooien en dit plan zal nooit slagen. Niettemin is de matrix waar we momenteel het leven en de dood ervaren lang geleden gekaapt en geïnvaseerd door parasitaire entiteiten en is nu niet enkel een baarmoeder voor spirituele ontwikkeling meer, maar ook een soort energieboerderij waar zielen gevangen zitten in 3D en 4D (hiernamaals). We worden in quarantaine gehouden en naar een lagere, onbewuste bewustzijnsstaat gemanipuleerd door hypnose technieken, mindcontrol programmeringen en genetische ingrepen.

°°° Maya °°° (Sanskriet: verschijning)

Verkeerd opgevat als illusie. Het is eerder de verschijning van iets wat voor werkelijkheid wordt aangenomen maar dat slechts een weerspiegeling is. Zoals bij een spiegel: men kan de spiegel niet betreden, maar het kan wel lijken alsof men erin zit. Dat is maya.

°°° Monade °°°

Gnostische term voor de Vadergod, de Ene Bronkracht waaruit alles is voortgekomen. Uit deze hoogste goddelijkheid komen lagere goddelijke wezens voort (de Aeonen). De Demiurg, een van deze Aeonen, creëert de fysieke wereld. Goddelijke elementen (geestvonken) 'vallen' in het materiële rijk en worden opgesloten in menselijke wezens. Dit goddelijke element keert terug naar het goddelijke rijk wanneer gnosis wordt verkregen (esoterische of intuïtieve kennis van het goddelijke element binnenin). Andere benamingen voor Monade: de Grote Onbekende Geest, De Leegte, de Stille God, de Ene Die Is, Vader van Alles,...

°°° Mysteries °°° (Grieks: muein, zwijgen)

Duizendjarige rituelen van extatische gemeenschap met de natuur. De verspreiding vanaf 600 BC van het inheemse, op Godinnen gerichte sjamanisme van het voorchristelijke Europa en het Nabije Oosten. Later werden de mysteriën de infrastructuur voor de onderwijsinstellingen van de antieke wereld, d.w.z. centra voor geletterdheid en opleiding in de wetenschappen, kunsten en ambachten.

°°° Mysterieschool °°°

Een educatief centrum of campus verbonden aan een tempel die behoort tot het netwerk van heidense mysteriën, bestaande uit bibliotheken, werkplaatsen, gymnasia en agorae (open ruimtes voor lezingen en discussies).

°°° Nag Hammadi boeken °°°

Dertien leergebonden boeken met tweeënvijftig documenten geschreven in het Koptisch. Ontdekt in Egypte in december 1945. Algemeen wordt aangenomen dat het originele geschriften zijn van verschillende gnostische groepen die tussen 150 en 350 CE in Egypte en het Nabije Oosten bestonden. Lees hier de Complete versie als PDF (Engels).

°°° Nous °°° (Grieks: goddelijke intelligentie, kosmisch-creatieve geest, intellect).

In mysterietaal: het goddelijke potentieel dat aan de mensheid is toebedeeld, waardoor het haar ware soortspecifieke identiteit (Anthropos) kan leren kennen en samen kan evolueren met Sophia, de Godin van de wijsheid.

°°° Organisch licht °°°

Ook wel goddelijk licht, hemels licht, wit licht, mysterieus licht genoemd. Het primaire substantie lichaam van Sophia, in tegenstelling tot haar planetaire lichaam, de Aarde.

°° Paganisme °°° (Heidens):

Op de natuur gebaseerde en Godinnen georiënteerde religie van de inheemse volkeren van Europa. Heiden: lid van een samenleving of cultuur waarvan de primaire oriëntatie op de natuurlijke wereld ligt. In religieuze zin: pan-entheïsme (de zienswijze dat God immanent is in het gehele universum), polytheïsme (geloof in meerdere Goden) en het animistische wereldbeeld (alles is bezield).

°°° Pistis Sophia °°° (Grieks: het vertrouwen van Sophia of vertrouwen in de wijsheid)

Gnostische term voor het vertrouwen dat de Godin Sophia voelde voor het goddelijke potentieel van de menselijke soort. Ook de titel van een lange tekst (Askew Codex) die een dialoog presenteert tussen een herrezen gnostische meester en Maria Magdalena.

°°° Plané °°° (Grieks: dwalen)

Gnostische term voor de menselijke neiging om zijn fouten over het hoofd te zien en daarbij af te dwalen van de ware koers van zijn ontwikkeling. Een belangrijk kenmerk van archontische invloed. Basis voor het woord planeet.

°°° Pleroma °°° (Grieks: volheid)

In mysterietaal: het centrale gezelschap of de matrix van Goden, of Aeonen. In astronomische termen: het galactische centrum. In tegenstelling tot de Kenoma (tekort, ontbering), de spiraalarmen van een sterrenstelsel waarop de Aeonen hun dromen richten. De structuur van de kern en de omringende armen komen overeen met een torusvormige constructie van kosmische formatie. 

°°° Simulatie °°°

De meest geavanceerde capaciteit van de Archonten. Zie ook bij HAL.

°°° Sjamanisme °°°

De praktijk van direct contact en gemeenschap met de heilige, bovennatuurlijke schoonheid van de natuur, en toegang tot de intelligentie van de natuur. De oude wortel van de religieuze ervaring en de matrix van de mysteriën die worden gekenmerkt door, of geformaliseerd in, ‘archaïsche technieken van extase’ (Mircea Eliade) die toegang mogelijk maken tot andere werelden en tot de infra-sensorische dimensie van deze wereld. De tijdloze spirituele roeping van jager, genezer, waarzegger, danser en dichter.

°°° Sophia °°° (Grieks: wijsheid)

Gekend onder vele namen en in alle culturen als: Isis (Egypte), Hohkma (Hebreeuws), Heilige Geest (vroege christendom), de Grote Almoeder (gnostici), Inanna (Sumerië), Yemaya (Afrika), Pachamama (Inca), Danu (Kelten), Shakti (Hindoes),...De primaire vrouwelijke kracht in het universum. De levende intelligentie van de Aarde. Centrale figuur in de gnostische kosmologie en de heidense mysteriën. De Godin Sophia van het Pleroma, die door de kracht van haar dromen werd gemetamorfoseerd tot een planetair lichaam, de Aarde. Haar primaire substantie lichaam is het organische licht.

°°° Sophia mythe °°°

Het heilige verhaal van de Aeon Sophia in het Pleroma, en hoe ze in de Aarde werd gemetamorfoseerd. Toegepast als hulpmiddel voor begeleiding van de menselijke soort in de mysteriën. Laat de vraag open van menselijke deelname aan Sophia’s correctie. 

°°°  SOREM °°° (Koptisch; fout, op een dwaalspoor raken)

Gnostische term voor de neiging van het menselijk ras om af te wijken van de juiste koers, deels door zijn uitzonderlijke speelruimte voor fouten, deels door de subliminale invloed van de Archonten.

°°° Telestes °°° (Grieks: doel, het ultieme, iemand die gericht is)

Hoe gnostici zichzelf zouden hebben genoemd. Zelfaanduiding van degenen die de mysteriën hebben gesticht en in stand houden. Een ingewijde begiftigd met speciale kennis in goddelijke zaken, de wil en het werk van de Goden; vandaar een expert op het gebied van theologische en kosmologische kwesties.

°°° Verlossingsreligie °°°

Het geloofssysteem gebaseerd op het verlosser complex. Veronderstelt dat een bovenmenselijke macht al het menselijk onrecht kan rechtzetten, en stelt dat lijden loont voor degenen die door de reddende macht worden begunstigd.

°°° Vissentijdperk °°°

De tijdsperiode gemeten aan de hand van de precessie in de dierenriem die zich uitstrekt van 120 BC tot ongeveer 2800 CE, gedurende welke de lente equinox plaatsvindt in het sterrenbeeld Vissen. Gekenmerkt door buitensporig narcisme, het totale verval van de samenleving en degeneratie van de menselijke soort als geheel, maar het tijdperk biedt ook uitzonderlijk snelle spirituele realisatie voor individuen die toegewijd zijn aan het ware potentieel van de soort (Antropos).

°°° Yaldabaoth °°°

Gnostische naam voor de Demiurg, zoon van Sophia, leider van de Archonten, identiek aan de Bijbelse God Jahweh of Jehova. Een demente pretendent die tegen de mensheid werkt.

°°° Ziel °°°

Een niet-fysiek energieveld wat de verbinding vormt tussen lichaam en geest. Door de ziel is de geest in staat zich uit te drukken in dit leven. 
De ziel geeft uiting aan het menselijk gedrag, wat bepaald wordt door het volgende: (1) door de impulsen van de genen die we meekregen bij de geboorte, (2) door de impulsen vanuit de zich steeds verder ontwikkelende geest en (3) door het samenspel tussen het denken (cognitieve vaardigheden), het voelen (sociaal- emotionele vaardigheden) en het willen (het actieve handelen).

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Dit bericht kadert in een serie over de simulatie theorie. Reeds verschenen:

° Simulatie theorie 1: Introductie
° Simulatie theorie 2: Tom Campbell
° Simulatie theorie 3: David Icke
° Piramide van macht en kracht
° Een gevallen wereld