Wild childhood

 

Ik was 9 jaar oud en hield mijn vader's benen zo strak mogelijk vast terwijl hij op een klein eilandje voor de westkust van Schotland over de rand van een gigantische rotswand bungelde. Hij probeerde te zien of het vogelnest wat zich 15 meter lager bevond, werd bewoond door een zeearend of door een buizerd.

Het antwoord was belangrijk voor mijn vader. Zeearenden waren nog maar pas terug ingevoerd op de Hebriden, en een nest was een teken dat ze zich wellicht opnieuw kwamen vestigen in dat deel van de wereld. Voor mij was het belangrijker dat de sterke stormwind die uit de Atlantische zee kwam ons niet van de rotsklif zou blazen. Als ik de benen van mijn vader losliet zou hij naar beneden storten op de rotsen onder hem.

Ik herinner me nog dat ik me afvroeg, terwijl de koude regen in mijn gezicht sloeg en de wind scheurde aan mijn wapperende anorak: "Waarom is mijn vader in hemelsnaam zo onbezorgd? Waarom vertrouwt hij zijn leven toe aan mijn kleine 9-jarige armen? Hoe kan ik in godsnaam verwant zijn met deze prachtige, maar gekke en onbevreesde man?" Toen een plotselinge windvlaag hem enkele ogenblikken later heen en weer deed zwaaien, stopte mijn hart. Ik kon voelen dat ik mijn greep op zijn benen verloor.

 

Het avontuur op de top van de klif was slechts een van de vele spannende maar angstaanjagende ervaringen uit mijn glorieuze wilde jeugd. Toen ik een kind was, waren deze ervaringen eng geweest. Maar als ik als volwassene terugkijk, besef ik hoeveel ik te danken heb aan mijn ouders die mij de vrijheid gaven en ook aanmoedigden om de natuur te verkennen. Het stoort me dat de kinderen van nu niet dezelfde vrijheid hebben. Wat zou dat kunnen betekenen voor hun toekomstige creativiteit en hun relatie met de natuur?

Lees verder in het bericht.

--- --- --- ---

Cressida Cowell is de schrijfster en illustrator van 'How to train your dragon'.

'We must give children the opportunity to interact with the wilderness,
so that they learn to preserve the natural world.'