Hier zijn enkele antwoorden.
1. Maak een bewuste keuze, blijf bij je beslissing en ga ervoor
Wiens kinderen zijn het? Wie neemt de beslissingen? Wie weet wat het beste is? Wie kent hen écht? Jij, enkel jij als ouder. Niemand anders heeft iets te zeggen over jouw kinderen. Vooral niet in deze tijd waar bijna niets of niemand met een openbare functie nog te vertrouwen is. En ja, je zult meer opgetrokken wenkbrauwen zien dan normaal en veel tegenstand krijgen, maar dat is het minste, want er zijn tegenwoordig vreemdere dingen aan de hand dan kinderen die de natuur verkennen tijdens de schooluren of leren kaas maken op de boerderij.
2. Laat de drang los om te veel uit te leggen
Kinderen leren vaak uit zichzelf indien de mogelijkheden en de ruimte aanwezig zijn om te spelen, te onderzoeken, te ontdekken, te creëren. In plaats van te 'onderwijzen' en te doceren, kun je ook kiezen om te faciliteren en te begeleiden en hen te volgen in hun interesses en enthousiasme. Vertrouw je gevoel.
3. Regels, regels, nog meer regels en bemoeizucht
De overheid wil graag alles controleren en sturen en dit gebeurt zeker niet altijd in het belang van de kinderen. Het Aardse matrixsysteem wat werd ontworpen draait op een aantal artificiële constructies die heel moeilijk te omzeilen zijn. Dit zijn er enkele: tijd, taal, technologie, geld, religie en de creatie van een papieren persoon met vele plichten en weinig rechten. Het verhaal van de stroman is één van de basisfraudes in de matrix en vraagt een lange uiteenzetting. Zie enkele vorige berichten voor meer uitleg: soevereiniteit 1, soevereiniteit 2 en soevereiniteit 3. Er is dus een wezenlijk verschil tussen een mens (een levend en goddelijk wezen) en een persoon (de fictieve en dode handelsentiteit die 'verzonnen' wordt via de geboorte aangifte). Een mens is vrij en soeverein en gehoorzaamt enkel de 3 hoofd natuurwetten (niet moorden, niet stelen, niet dwingen, that's it). Wie zich daarentegen identificeert als persoon is onderhevig aan ontelbare wetten en plichten. Het is een hele lange (innerlijke) weg om dit cruciale feit goed te begrijpen en daarna toe te passen (extern), maar uiteindelijk komt het in principe hierop neer (in functie van thuisonderwijs en na het doorlopen van de procedures tot soevereiniteit):
° Je hoeft niemand toestemming te vragen om thuis les te geven.
° Je hoeft niets te accepteren wat overheid en instanties voorstellen of opleggen.
° Je hoeft het leerplan niet te volgen en geen lesrooster te hebben.
° De kinderen hoeven geen officiële examens af te leggen.
° Burgerfront - Juridische toolkit
° Live FB stream met Jeroen Sloendrecht
4. Je denkt dat je niet genoeg weet
Genoeg voor wat? Om het hoofd van de kinderen te vullen met nutteloze feiten of zelfs pertinente leugens die ze waarschijnlijk toch niet zullen onthouden aan het eind van de dag, laat staan als ze 45 jaar zijn? Trouwens, wie kent nog de waarheid, wat is juiste kennis? Er is heel wat misinformatie (vooral bij geschiedenis en wetenschappelijke vakken) die op school wordt onderwezen. Wie beslist eigenlijk wat de kinderen moeten leren? Vanuit welke autoriteit komen deze beslissingen? Wat is de bedoeling van het schoolsysteem? Welk resultaat beoogt men? Het zijn belangrijke vragen met ontluisterende antwoorden. Wat heeft een kind nodig om op te groeien tot een
gezonde, ruimdenkende, gelukkige, bekwame, vriendelijke, nieuwsgierige en vindingrijke volwassene? Wat wil je jouw eigen kind eigenlijk meegeven als voorbereiding op het volwassen leven? Feiten of ervaringen? Kennis of wijsheid? Voorgekauwde standaardlessen of creatieve zelfeducatie? Conformeren aan de status quo of nieuwsgierigheid en out of the box denken? Kies je voor georganiseerd eenheidsonderwijs in scholen en gericht op conditionering
en de komende technocratie......of kies je voor vrije, individuele educatie waarbij
het leven zelf de school is en gericht op volwaardig mens zijn. Indien je wijsheid, ervaring, menselijkheid en zelfeducatie kiest, dan zit je beter thuis en in de natuur.
5. Curriculum
Er zijn drie gradaties (zie linkjes onderaan voor verschillende educatie methodes). Het klassieke thuisonderwijs werkt met een curriculum, leerplan en examens. Bij unschooling is er geen curriculum en wordt gekozen uit wat aangeboden wordt door ouders of begeleiders. Bij radicaal unschooling gaat het kind/de jongere volledig zelfstandig leren vanuit intrinsieke motivatie (zelfsturend leren). Zoek wat het beste past bij jouw kind. De belangrijkste vraag is deze: 'wat wil je dat jouw kinderen leren?' En daaruit volgt een tweede vraag: 'wat wil je dat ze bereiken (op het einde van het schooljaar)?' De klassieke fout die beginnende thuisonderwijzers maken, is om de schoolklas na te bootsen in de huiskamer. Inclusief lesrooster, onderwerpen leren in stukjes van een uur, saaie schoolboeken, memoriseren, vooraf ingevulde activiteiten, toetsen, testen en punten, straf en beloning,...Als snel zal blijken dat dit niet werkt, want thuisonderwijs betekent niet thuis schooltje spelen. Thuisonderwijs is ook niet afstandsonderwijs of on line leren. Bij thuisonderwijs kun je inzetten op talenten, vaardigheden, keuzevrijheid, persoonlijke begeleiding, individuele activiteiten, thema's en onderwerpen langere tijd doorgronden, creatieve ontwikkeling, emotioneel welzijn,...
De belangrijkste raad: volg je eigen pad in de boeiende wereld van thuisonderwijs en wees blij en gelukkig dat je het dagelijkse leven kan delen met je kinderen. Ieder kind leert anders en het is belangrijk om hun leervorm te ontdekken. Hoe verwerken ze informatie? Meestal gebeurt dit via de zintuigen horen, zien en aanraken. Wat geniet hun voorkeur? Een auditief ingesteld kind kan leren via geluidsfragmenten, audioboeken, muziek, natuurgeluiden en gesprekken. Een visueel ingesteld kind leert via beelden, video's, natuurwandelingen, films, online spelletjes,...Opnieuw de vraag: 'wat wil je dat ze bereiken?' Welk doel wil je tijdens een schooljaar halen? Dat ze leren lezen of rekenen, dat ze een nieuwe taal leren, dat ze leren landschappen schilderen of een instrument bespelen? Of heb je geen specifieke doelen? Wanneer je wel doelen stelt (in samenspraak met de kinderen) dan kun je het schooljaar daarop afstemmen en de lessen in functie daarvan opstellen.
Nog meer tips: gebruik het internet om educatieve bronnen en leeractiviteiten te vinden -- zoek naar gratis online cursussen zoals bij de Khan Academy -- lees boeken, teksten, blogs en artikelen over thuisonderwijs van ouders die in de praktijk staan -- zorg dat je zelf op de hoogte bent van de onderwerpen die je het kind wilt onderwijzen -- zorg voor goed didactisch materiaal -- bezoek musea, tentoonstellingen, ambachtsmensen, bedrijven, historische gebouwen,... -- fysieke activiteiten zijn even belangrijk als stilzittende leermomenten, ga dus fietsen, wandelen, zwemmen, sporten, spelen,... -- laat ze leren van het leven door hen te betrekken in het dagelijkse leven -- zeg vaker ja tegen hun (gekke) ideeën.
6. Motivatie en zelfstudie
Echt leren gebeurt enkel als het kind geïnteresseerd is. Wanneer je voorstelt om breuken te leren terwijl ze liever een robot willen maken dan zullen ze wellicht niet aandachtig luisteren. En daarbij komt nog dat ze wellicht heel wat meer over breuken zullen leren door robots te bouwen dan door denkbeeldige taartstukken te verdelen. Kinderen hoeven niet 'onderwezen' te worden, ze hebben alleen wat begeleiding, hulp en middelen nodig om te leren wat hen interesseert. Ze hebben net zo min een leerplan nodig als jij of ik. Ze hoeven niet 'bij te blijven', noch te worden verteld wat ze moeten denken. En de wereld hoeft niet in verschillende onderwerpen te worden opgedeeld om hen het leven te leren. Reeds als baby's en peuters laten de kinderen zien hoeveel ze van leren houden. Ze kruipen naar iets toe, wijzen ernaar en kijken ons nieuwsgierig en opgewonden aan. Wij zien dat als een teken om hen te helpen ontdekken waar ze in geïnteresseerd zijn, en als bij toverslag leren ze - en dat niet alleen, ze genieten er ook van. Als volwassenen leiden onze levenservaringen, intuïtie, inspiratie en allerlei gesprekken ertoe dat we boeken lezen, cursussen en opleidingen volgen, lid worden van clubs, dingen opzoeken op het net, op reis vertrekken en andere culturen bezoeken,... telkens wanneer we iets willen leren. Waarom geloven we dat we tussen de peutertijd en de volwassenheid deze natuurlijke leermethoden moeten loslaten en omdraaien, en in plaats daarvan de kinderen dagelijks dode feiten en gehoorzaamheid moeten opdringen? Is het omdat dit echt de beste educatiemethode is, of is het omdat de regering het zo heeft beslist vanuit een bepaalde overtuiging en bedoeling?
7. Tijd, energie en geld tekort
Thuiseducatie vraagt weliswaar meer tijd, energie en geld maar de beloning is des te groter. En de tijd die je wél spendeert aan de educatie kan veel efficienter ingezet worden. Zoals gezegd, je hoeft als ouder niet alles van a tot z te weten, uit te leggen en over te brengen. De kinderen zelf volgen hun interesses waardoor je als begeleider tijd en ruimte vrij krijgt. Thuisonderwijs is heel flexibel en soepel en ieder gezin zoekt een eigen aanpak en evenwicht. Wie besluit om het leerplan te volgen, kan een bepaalde discipline en regelmaat hanteren, bvb. de ochtend voorbehouden voor theorie en leerplannen, in de namiddag is er tijd voor vrije zelfstudie, creativiteit of uitstapjes. Probeer een mix te vinden tussen werken met methodes (curriculum), aanbrengen van structuur en vooral het 'leren uit het leven'. De belangrijkste zorg voor de ouders is om kinderen te hebben die 'goed in hun
vel zitten', want een kind kan namelijk niet ten volle leren wanneer het zich niet
goed voelt. Luister naar wat de kinderen zelf aangeven, sommigen hebben baat bij een meer schoolse en gestructureerde aanpak, andere kinderen willen meer vrijheid en kunnen dat ook aan. Concentreer je op de sterke en zwakke punten van de kinderen. Je kunt een lesplan op maat maken en bijsturen wanneer ze bijkomende ondersteuning nodig hebben bij de zwakke punten en zorgen voor gebalanceerde vaardigheden in diverse
gebieden. Volg het tempo en eigen leerproces van het kind. Blijf positief en creëer een rustige en aangename thuisomgeving.
Uiteraard blijft het een hele uitdaging maar er zijn ouders die er in slagen om thuisonderwijs te combineren met een eigen bedrijf of thuiswerk job plus ook nog het huishouden (waarbij de kinderen vaak meehelpen bij het poetsen, koken, tuinieren, winkelen, wassen,...). Er is ook heel veel hulp beschikbaar: leermiddelen online, websites, social media, boeken uit de bib, eventueel familie, andere thuisonderwijs ouders,...Om tijd en geld uit te sparen, kan het opstarten van gedeeld onderwijs met andere ouders (microschooltje) een goede stap zijn. Zo draag je niet alles op eigen schouders en krijgen de kinderen meer sociale interactie. Bij voldoende (financiële) steun der ouders en/of wanneer bepaalde vakgebieden aan bod komen, kan overwogen worden om tijdelijk privéleraren in te schakelen.
8. Sociale contacten
Een bezwaar of bedenking die vaak naar voren komt bij thuisonderwijs is het mogelijks gebrek aan sociale contacten voor de kinderen. Maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn. En studies wijzen uit (hier en hier) dat homeschooled kids het beter doen dan de schoolgaande jeugd op vlak van sociaal-emotionele skills. Er zijn de naschoolse activiteiten waar ze bij kunnen aansluiten (sport, hobby's, muziek, kunstacademie, spel,...). Er zijn de jeugdbewegingen. Er zijn de contacten tijdens de uitstappen en bezoeken. Men kan verbinding zoeken met andere thuisonderwijs jongeren of ook met schoolgaande jeugd. Een belangrijke tip is dan ook: wordt lid van een thuisonderwijs groep op social media of via de officiële websites (zie onderaan). Zo krijg je verbinding met gelijkgestemden voor hulp, inspiratie en uitwisseling. Nog meer tips: kindvriendelijke boeken lezen die verschillende scenario's van voorkeur en afkeer tussen kinderen bespreken, rollenspellen en toneel, vrijwilligerswerk en gemeenschapsprojecten, tijd nemen om te communiceren en te luisteren naar de gevoelens van anderen (verbindende communicatie van Marshall Rosenberg), leren hoe je boosheid positief kunt ombuigen (door middel van stille tijd,
schilderen, zingen, naar muziek luisteren, tekenen, sporten, enz.), teambuilding spelletjes, allerlei evenementen bezoeken waar interactie mogelijk is (ambachtslui,
artisanale marktjes, musea, open bedrijvendagen, kunstenaars,...). Bedenk verder dat een hele dag opgesloten zitten met leeftijdsgenoten in een klas waar je moet zwijgen en stil zijn, helemaal niet bevorderlijk is voor een goede sociaal-emotionele ontwikkeling. Dan zijn de kinderen die thuiseducatie krijgen veel beter af en veel vrijer qua interacties en EQ leermomenten.
9. De echte wereld komt er aan...
Hoe kun je kinderen het beste voorbereiden op een toekomst in een dystopische wereld? Door de overheid te gehoorzamen en big pharma te vertrouwen? Door de makkelijk te beïnvloeden kinderen 8 uur per dag op te sluiten in de brainwash instituten van de staat? Ik dacht het niet. We hebben als maatschappij niet een generatie van angstige, autoriteit vrezende en gehoorzame conformisten nodig. Wat de wereld nu nodig heeft is een golf van innovatieve, creatieve, vrije denkers met een goed werkende rechterhersenhelft, die niet bang zijn om tegen de trend in te gaan.
Dit is de boodschap die luidop mag klinken: kinderen zijn ongelooflijk, ze zijn hilarisch, ze zijn innovatief, ze doorzien shit, ze zijn eerlijk en ze hebben eindeloze creativiteit. Hun onbevangenheid, nieuwsgierigheid, leergierigheid, onschuld en verbeelding zijn een absolute inspiratie en wij, de volwassenen, kunnen meer van hen leren dan wij hen ooit zouden kunnen leren. Kinderen zijn inderdaad de toekomst en het is werkelijk hemeltergend hoe ze nu behandeld en gemuilkorfd worden in dit dolgedraaid systeem.
Ze hebben de aanmoediging en acceptatie nodig om zichzelf te kunnen zijn. Ze verdienen respect, liefde, aandacht en empathie. Het is nodig dat aan hun individuele behoeften wordt voldaan en dat ze tijd doorbrengen in een gezonde en menselijke omgeving. Hoe kun je straks een nieuwe generatie van betrokken mensen krijgen als je de kinderen van nu dagelijks ontmenselijkt via maskers, afstand houden, gifspuiten en trauma's. Zo werkt het niet en daar zullen zware problemen van komen. De kinderen zijn hier niet gekomen om 16 jaar geïndoctrineerd te worden door een zieke overheid, uitgebluste leerkrachten en een corrupt systeem. Ze zijn gekomen om ons te leren over wat het betekent om écht mens te zijn. Een les die we momenteel dringend nodig hebben.
° Nederlandse Vereniging Voor Thuisonderwijs
° Vereniging Voor Huisonderwijzers Vlaanderen
° Kids' skills
° Wildschooling
° Democratisch onderwijs (Sudbury model)
° Charlotte Mason (Liberaal model)
° Maria Montessori
° Célestin Freinet
° Rudolf Steiner
° Vrije Educatie Info
Geen opmerkingen
Een reactie posten